bestemming bereikt

Ah wat een genot die heerlijk zachte novemberse dagen waar we dit weekend op getrakteerd werden, vooral als er nog het een en ander in de tuin moet gebeuren. Helemaal geen straf om buiten te zijn. Zo'n beetje op handen en knieën de border door om overtollig trilgras (Briza maxima) te verwijderen (lees ook blog van 8 juni '14). Hele plaggen haalde ik eruit, emmers vol verdwenen op de composthoop en ook een emmertje bij de kippen. Tussen de voegen van het pad langs de border was het ook groen, groen, groen, het leek wel een rijstveld. 

oeps, achterstallig onderhoud

Lekker hapje voor Alba

Peppi tussen het trilgras

Al doende ook weer veel moois gezien, ik zat er letterlijk met mijn neus bovenop. En omdat ik het fototoestel in mijn kontzak had zitten, nam ik regelmatig even pauze om een foto te maken. Zo werd het een afwisselend karwei: wieden, loopje naar de composthoop, wieden, foto maken, enz. 

Juffertje in 't groen vindt het weer aangenaam genoeg om

nog te bloeien 

Zo zie ik ze graag, leeg dus onschadelijk en mooi. 

Uiteindelijk was het stuk pad schoon en de border gewied. Nu konden dan eindelijk de Alliums de grond in. De laatste bollen van de bestelling die nog in de bijkeuken lagen te wachten op hun bestemming. 

Allium aflatunense 'Purple sensation' , flinke witte bollen en 

ze ruiken naar....ui. Logisch want het zijn sieruien. 

Daarna nog lekker lopen rommelen in de tuin. Blad vegen en in de borders verspreiden. Blauwe regen tentakels afknippen en een krans vlechten. Zwerfvuil rapen. Gewoon genieten in het groen. 

Bruin, goudgeel en nog een beetje groen 

crime scene, welke kat heeft die meeuw te pakken gekregen?

mmmm nog een lekker bosaardbeitje

Gooi maar over de heg........

Cephalaria gigantea (reuzenscabiosa) ook nog steeds in bloei.

Mooi zoals dat hartje eruit ziet, gerangschikt zoals o.a. een 

dennenappel.

Sneeuwwitje in de regen

Sop, sop, sop, even met een emmertje groente-afval naar de composthoop. Wat een natte boel in de tuin, en het regent nog steeds. De kippen eten geven en snel weer naar binnen. Maar dan zie ik dat er in de rozenstruik nog een bloem zit, ziet er mooi uit met die regendruppels. Dus toch nog even terug naar buiten met het fototoestel.

Mooi met het goudgele blad van de Miscanthus, prachtriet, op de achtergrond. Door alle regen is deze bos gras nogal uitgezakt, touwtje was niet stevig genoeg. Ach, laat maar waaien, 't is herfst.

In de wasbak bij de achterdeur liggen een paar bieten en een pastinaakwortel schoon te regenen. Die komen uit de volkstuin, heerlijk zo uit de Zeeuwse klei. Nu toch snel weer naar binnen want daar is het heel wat aangenamer. De katten gaan alleen voor een snel plasje naar buiten. In de bijkeuken liggen nog twee zakjes bollen te wachten tot ze de grond in gaan. Dat gaat voorlopig niet gebeuren, te nat en in de border waar ze moeten komen, moet ik nog een en ander reorganiseren. Misschien plant ik ze in potten en dan volgend jaar in de tuin.

Vanachter het raam kijk ik door de regendruppels naar het kruidentuintje waar nog een kistje met wat sla staat. Geen slak die er meer aan komt, zijn die soms al aan de winterslaap begonnen? Het kruidentuintje heb ik in het voorjaar aangelegd, lekker dichtbij huis voor een snelle pluk tijdens het koken. Alle kruiden hebben het er prima naar de zin. 

Afgelopen week hadden we een paar mooie herfstdagen. Op zo'n zonnige middag de bezem maar eens gepakt en de boel rond de kastanjeboom schoon gemaakt. Het bleef niet bij de bezem alleen, de klimop die rond de stam groeit, was al weer behoorlijk lang geworden, kroop tussen de potten en wortelde in de voegen van de stenen. Dus ook de heggenschaar kwam er nog aan te pas. En dan vind 

je nog eens wat....

Bijschrift toevoegen

Het knapte lekker op, en zelf knapte ik er ook van op, heerlijk buiten bezig. Een paar keer een kruiwagen vol blad naar de composthoop gereden. Op de rommelmarkt kocht ik deze zomer een stel schephanden, weet niet hoe ze officieel heten, en die kwamen nu goed van pas. 

Vandaag nog veel bewolking en regen, maar voor de komende week zijn de verwachtingen weer gunstig; bewolkt met een zonnetje en een temperatuur van rond de 10 graden. 

De schoonheid van het verval

"Jij gaat ook iedere keer weer onvermoeid op zoek naar iets moois", een reactie op de foto's die ik op facebook plaatste. Tja, hoe gaat dat. Het is niet zozeer zoeken, het is dingen opmerken. Kijken of zien. En dan vastleggen, met aandacht. Tikje naar beneden, ietsje naar links, beetje draaien nog zodat het licht mooi valt of iets storends op de achtergrond niet te zien is en dan 'klik'. De Hof van Jaantje is groot, vergeleken met het doorsnee tuintje achter het huis, maar ook weer niet enorm, 750 vierkante meter, maar er valt wel altijd iets te zien. Voor wie het wil zien, dat ook. Ben nu een paar weken bezig met een fotocursus en een van de opdrachten was: "De schoonheid van het verval". Herfst is een en al verval en schoonheid, keuze genoeg. Daarom nu wat plaatjes van vervallen schoonheid die op zichzelf ook weer mooi is. 

Gedroogde bloempluim van de eikenbladhortensia

Blad van de kogeldistel 

Frambozendistel gevangen in gras. 

Zonnebloem zaadhoofden

Blad van de duizendknoop 

Klaproos zaaddoos dubbelportret

Ik heb het al eerder geschreven, haal niet te veel weg uit je tuin!

De verleiding om al die dode stengels en bladeren in de herfst op te ruimen kan groot zijn maar dan mis je wel veel moois. Zo is de tuin al heel snel winterklaar (met een knipoog). 

Dode stengels en blad is een bron van voeding voor de kleine beestjes, het zorgt voor een rijke voedingsbodem en is een lekker dekentje voor de planten. Afgevallen blad gaat dan ook niet in de kliko maar tussen de planten en/of op de composthoop. 

Ik gebruik hiervoor ook wel de bladblazer al vond ik het altijd een belachelijk apparaat. Je blaast met een hoop herrie de bladeren bij elkaar en de wind waait het dan weer alle kanten op. Tot ik er achter kwam dat de bladblazer ook een zuigstand heeft, de ontdekking van de tuinstofzuiger. Het blad wordt opgezogen en kleingemalen, vooral bij kastanjeblad is dat fijn, het verteerd dan veel sneller tot compost. Heb 'm dit jaar ook na het snoeien van de heg gebruikt, scheelt een hoop veegwerk. Een bezem is stiller, makkelijker te hanteren en verbruikt geen dure energie, dat dan weer wel. 

Dood blad, een bron van leven

De kinderen van de bisschop

In de vaas gedroogde dahlia

Al leek het afgelopen weekend nog zomer, het is wel degelijk herfst en dat is in de tuin goed te zien. Steeds minder bloemen in bloei, steeds kalere takken, steeds meer bruin en grijs. De dahlia's staan nog in de grond en laten af en toe nog een bloem zien. Ze mogen blijven staan tot het gaat vriezen, zodat ze nog zoveel mogelijk vocht en voedsel opnemen, maar na de eerste nachtvorst moeten ze uit de grond anders vriezen de knollen tot moes. 

Vorig jaar heb ik ze gezaaid: Dahlia variabilis 'Bishops Children' (de kinderen van de bisschop, beetje dubieuze naam) en dit jaar de knollen weer uitgeplant. 

Eén van de kindertjes van de bisschop

Een aantal in grote bloempotten gezet en deze waren nu wel uitgebloeid. 

Heb de planten er voorzichtig uitgeklopt en de kluwen knollen van verschillende planten uit elkaar gepeuterd. Aan de steel zit een trosje knollen die wel wat op smalle aardappelen lijken. De dahlia werd zo'n 400 jaar geleden dan ook vanuit midden-Amerika als eetbaar knolgewas, aardappel, in Nederland geïntroduceerd. 

De knollen breken snel af dus vandaar voorzichtig te werk gaan. De oude grond eraf gehaald en de stengels tot zo'n 15 cm afgeknipt. Deze knollen waren al vrij droog dus heb ik ze direct in een kistje met wat droge potgrond gezet waar ze in gaan overwinteren. 

Als je de knollen uit de tuin haalt en de grond nat is, moeten de knollen eerst wat drogen om schimmelen te voorkomen. De knollen kunnen dus in een laagje potgrond bewaard worden maar ook in zaagsel, zand of gewoon tussen kranten op een droge, koele, vorstvrije plaats. In april/mei kunnen ze dan weer in de grond. 

Dit is de knol van één plant

Stel dat je je dahlia's helemaal beu bent, of je hebt geen zin om de boel te bewaren, of je hebt er inmiddels te veel (dat laatste kan ik me bijna niet voorstellen) dan kan je de knollen verwerken tot een smakelijk hapje. Zoals gezegd werd de dahlia als aardappel geïmporteerd uit Mexico, waar ze nog steeds met smaak wordt gegeten. Ik heb het zelf nog nooit geprobeerd maar het schijnt zeer bruikbaar te zijn in de keuken. De vrolijke Brit James Wong juicht in zijn boek James' nieuwe eetbare tuin: "Ze smaken heerlijk als chips, friet en rösti en zijn zelfs lekker in ijs!" Een erg leuk boek trouwens waar nog veel meer verrassende, eetbare gewassen en recepten in staan. Op youtube vond ik een filmpje waarin hij o.a. dahlia klaarmaakt. Stel dat je enthousiast bent geraakt en direct de keuken in wilt voor het klaarmaken van dahliaknol dan nog even een waarschuwing: de knollen die je in de winkel koopt, zijn behandeld met schimmelwerend middel! Eet dus alleen knollen van eigen kweek. 

Deze knollen wacht een nieuw toekomst, in de tuin of in de keuken? Grappig toeval die krantenkop!