zondag 26 juni 2016

Jaantje in Wonderland

...te laat, te laat....
Ik voel me net als Alice in Wonderland, gekrompen door een drankje uit het flesje met het label 'drink me', alles is zo hard gegroeid in de tuin! En gelijk daarna voel ik me als het witte konijn wat heen en weer rent door Wonderland en roept: 'Te laat, te laat, ik kom te laat!' Zoveel klussen zijn er nog te klaren, waar te beginnen? Ik begin met een rondje foto's nemen, alsof dat helpt. Ik loop door de hof en stop hier en daar om wat bloemen en beestjes op de foto te zetten. Toch helpt het want op deze manier observeer ik de tuin heel nauwkeurig en volgt er een plan van aanpak: eerst wieden, snoeien, maaien...

Gisteren nam ik foto's van papavers in de ochtendzon. Blij dat een heel aantal de slakkenaanval overleefd heeft zodat we kunnen genieten van deze sierlijke bloemen. Eerst had ik een schapenwol verdedigingswal aangelegd om de slakken tegen te houden. Deze was in trek bij de kauw die haar nest ermee bekleedde. Toen alles nog droog was, kwam er inderdaad geen slak overheen maar na een paar weken was de verdedigingswal een natte loper geworden waar de slakken waardig overheen schreden, op naar papaver en dahlia. Vervolgens groef ik op strategische plaatsen een grote pot in de grond en vulde deze deels met bier, de val waar iedere slak in trapt. Een aantal vond zo de dood, een aantal bereikte alsnog de dahlia's en het lukte mij niet om steeds de pot te legen en opnieuw met bier te vullen. Te laat...te laat...  En stinken, alsof er ergens een lijk ligt. O ja, dat is natuurlijk ook zo, een pot vol! Ook strooien met houtas hield de slakken niet voldoende tegen. Toen vond ik dat ik genoeg huismiddeltjes geprobeerd had en greep alsnog naar de ecologisch verantwoorde slakkenkorrels. 

Mooi om te zien hoe de bloem zich uit de knop vouwt.

Net ontwaakt, nog een beetje in de kreukels. Een andere bloem is alweer uitgebloeid maar ook de zaaddozen zijn mooi om te zien. Laat straks maar lekker waaien die zaden.


Deze papaver met een sierlijk witte rand doet me aan een flamengo-jurk denken.

En tussen de tuinklussen door:

Even pauze... vindt Spikey ook prima. 



zondag 19 juni 2016

Dag Betsie

Deze week moesten we afscheid nemen van een van onze kippen: 

lieve, bolle, bruine, Betsie.




Dag Betsie
Zo'n vijf jaar geleden werd Betsie door een kennis bij ons gebracht: "Kun je er nog een kip bij hebben? Anders draaien ze haar de nek om want ze is steeds broeds en legt geen eieren." Aaah, natuurlijk mocht Betsie komen, broeds of niet, ei of geen ei. Ze heeft bij ons een aantal jaren vrolijk rond gedarteld in de ren, af en toe was ze broeds maar ze ging ook weer eieren leggen. Als een kip broeds is, gaat ze op de eieren zitten broeden, of  ze nu bevrucht zijn of niet. Ik tilde haar gewoon op, waar Betsie dan chagrijnig om knorde, en pakte het ei weg. Dat ging zo ongeveer een week door waarna ze het opgaf en weer gewoon ging scharrelen. 

Alba, Clara en Betsie

De laatste weken scharrelde ze niet meer rond, stond maar een beetje te suffen in een hoekje van de ren. Ze ging ook steeds minder eten, het einde naderde. Uiteindelijk ging ze in het hok liggen en stond niet meer op. Dinsdagochtend voor ik naar mijn werk ging, schreef ik een briefje voor Arie: Ik denk dat Betsie dood is, wil je haar in een doosje doen? Dan zal ik haar vanavond begraven. 
Later die ochtend app-te hij naar ons familiegroepje: Betsie is dood...
Maar toen ik eind van de middag thuis kwam en in het doosje in het kippenhok keek, zag ik dat ze nog ademde! En dat bleef onze taaie Betsie nog een paar dagen volhouden. Pas vrijdagochtend was Betsie echt dood en kreeg ze een laatste rustplaats in Hof van Jaantje. 

Zo'n mooi kippetje draai je toch de nek niet om? 
Voor de andere twee gevederde dames gaat het kippenleven gewoon door: scharrelen, eitje leggen, kakelen en als het gaat schemeren gaat Alba op stok en kruipt Clara in haar slaaphok. 



zondag 12 juni 2016

De juiste plant op de juiste plaats.

Regen vult de vijver bij.
Veel warmte afgelopen week en nu in het weekend wisselend zon en regen. Wat zal alles hard gaan groeien! Nog harder? De borders staan bijna allemaal tjokvol met vaste planten en eh... onkruid. Ja die ellendige paardenstaarten hè. Ook het trilgras (Briza maxima) wat ik ooit zaaide en waar ik nu dus niet meer van af kom, staat weer overal vrolijk tussen. Maar ik ken geen genade en trek ze dit jaar echt overal uit voordat ze opdrogen en uitzaaien. Tussen de buien door ben ik daar dus mee bezig geweest, om te beginnen in de border achter de vijver. Daar groeiden en bloeiden in het voorjaar de witte tulpen en narcissen, gevolgd door de ooievaarsbek (Geranium phaeum) die het daar nogal naar zijn zin heeft en met zijn forse pollen heel wat ruimte in neemt. Dit camoufleerde mooi het tulpen- en narcissenblad. Nu was ook daar het mooiste van af dus de schaar er in, alles tot de grond toe afgeknipt. De planten zullen snel weer nieuw fris blad maken, maar nu ziet het er even niet uit. 
De border achter de vijver. Een slagveld met rechts lila en lichtblauwe campanula, er achter de prachtig blauwe juffertje in 't groen, een spontaan opgekomen klaproos en daar weer achter de pioenrozen. 
Geranium phaeum
De ooievaarsbek is overigens een favoriet bij de hommels (zie blogbericht van vorige week) en als de plant uitgebloeid raakt en zaad vormt, komen de puttertjes er van snoepen. Die zullen nu dus niet zo blij zijn met mijn knipactie maar ze kunnen voorlopig nog in een andere border terecht. Ik knip ze af omdat ze heel makkelijk uitzaaien en dan zou  ik volgend jaar alleen maar ooievaarsbek in de border hebben. De stengels met zaden gaan gelijk in een blauwe Ikea-tas, die zijn ideaal voor tuinklussen, de volle tas kiep ik leeg in de kliko. 

Geraniums doen het goed in Hof van Jaantje, echt een geval van de juiste plant op de juiste plaats. Toen ik vorige week met een griepje in bed lag, keek ik via youtube een aantal afleveringen van Gardeners' World van de BBC - uitgezonden vanaf de Chelsea Flowershow, een jaarlijkse tuintentoonstelling en voor de Britse tuinfanaten een enorme happening - en daar kwam dat nogal eens terug: the right plant in the right space. Kijk waar een plant van nature groeit; in bos, duin, veld, natte gebieden of juist droog? En welke omstandigheden heb ik in mijn tuin; grondsoort, schaduw of zon, nat of droog? Kies je daar je planten op uit dan heb je grotere kans dat ze het met gemak goed zullen doen in je tuin. 

Deze klaproos is gewoon aan komen waaien. Die zoekt zelf de juiste plaats uit om te groeien en bloeien. 
In de pluktuin is het nog wel een beetje kaal. De Dahlia's moeten nog flink groeien maar werden belaagd door slakken. Biervallen, schapenwol, hout-as, in de schemering slakken vangen en bij de kippen of op de composthoop gooien, het mocht allemaal niet baten, er bleven nog steeds veel te veel slakken over. Uiteindelijk ben ik toch maar slakkenkorrels gaan strooien, wel de 'natuurvriendelijke' soort uiteraard. Nu komt de groei er een beetje in en ik heb ook nog wat bloemen bij gezaaid in de perkjes. Wat het wel al goed doet is het veldje met 'bijenmengsel'. Het lilablauwe bijenvoer (Phacelia tanacetifolia, wordt ook wel als groenbemester gezaaid) kleurt mooi bij de heldergele kruisbloemigen en het veldje wordt druk bezocht door hommels, bijen en zweefvliegen. 

veldje bijenmengsel

Tot slot dan nog maar wat hommelplaatjes, gewoon omdat het van die leuke beestjes zijn...






zondag 5 juni 2016

Het kruipt, het vliegt, het zoemt en kriebelt in Hof van Jaantje.

De azuurwaterjuffer valt door het knalblauwe lijfje altijd op tussen het groen in de tuin. Hier rust hij (het vrouwtje is groenig en donkerder van kleur) even op een knop van het trilgras.
Zo'n drie weken geleden snorde deze dikkerd door de tuin, ik wist echt even niet wat ik zag. Het is een platbuik, de breedste onder de libellen. 
Ook op de pioenen kruipt van alles. De knoppen zijn zoete lolly's voor de mieren, de hommels komen als de bloem open is om de nectar en stuifmeel. Op de foto zie je een mini-beestje, geen idee wat het is maar ze vliegen momenteel met z'n honderden in de hof.  
Luizen zijn er ook bij de vleet, maar ook lieveheersbeestjes. Eet je buikje maar rond!

En dan zijn er ook nog hommels in allerlei vormen en maten. 


Op de bloeiende bieslook...

...en op de geraniums...

Het valt niet mee om ze op de foto te krijgen, deze was me te snel af. 

Alle wijsheid over de libellen en waterjuffers vond ik op deze website: Libellennet