Kastanje in z'n nakie

Januari 2013 

Januari 2018

Zoek de verschillen! Het was dus alweer vijf jaar geleden dat de kastanjeboom werd gesnoeid. Afgelopen maandag kwam 'de man met de zaag' weer en hij snoeide er lustig op los. Ik kreeg een app-je met foto toegestuurd op mijn werk: "Boom is kaal". Zo, dat kun je wel zeggen ja. Ik schrok er een beetje van, niet alleen de takken eraf maar ook alle klimop is verwijderd - zat in de weg bij het snoeien. Daar staat de kastanjeboom dan, in z'n nakie. Wat is hij mooi hè met zijn stevige rechte stam en knoestige takken. Het is gelijk een stuk lichter in huis en zonder klimop hebben we ook meer zicht op de tuin. Wel spijtig voor alle beestjes die nu ontheemd zijn...

Kip Betje en haan Dorus nemen een stofbad in de rulle, droge grond onder de boom.

Ook de vijf bolacacia's werden gesnoeid. Toen ik eind van de middag thuis kwam, lag er een enorme stapel takken op het grasveld. 

Takkenberg en een halve hovenier.

We konden nog net over het pad lopen dus woensdag eerst een groot deel van de takken naar het terras versleept, daar zitten we voorlopig toch nog niet. Gisteren, zaterdag, voor het eerst sinds lange tijd weer eens een hele dag in de tuin aan het werk geweest: dunnere zijtakken van de kastanjetakken afknippen, deze kunnen in de hakselaar. De wat dikkere gingen op de takkenwal en de allerdikste liggen nu nog onder de kastanjeboom, ze moeten verzaagd worden tot bulletjes kachelhout. Arie heeft al een paar uur staan hakselen, we krijgen een lekker voorraadje houtsnippers om de grond mee te bedekken. 

Terwijl de eerst krokussen al bloeien, plant ik deze knolletjes nu pas in de voortuin. Wie weet gaan ze ook nog bloeien dit jaar en anders volgend jaar wel. Het is Crocus sieberi 'Tricolor', een vroeg bloeiende krokus, geschikt voor verwildering. 

Deze kon ik ook niet laten liggen: Crocus sieberi 'Spring Beauty', mooi lilablauw met donkere streep, en de oranje 'Orange Monarch'. Lekker fleurig in de lente.

En dan was het dit weekend ook weer nationale tuinvogeltelling. Gisteren en vandaag zat ik tijdens het ontbijt lekker naar buiten te kijken, pen en papier bij de hand, half uurtje vogels tellen. Er kwam gelukkig van alles aanvliegen: koolmeesjes, merels, Turkse tortels, een roodborstje, een ekster en een winterkoninkje. De laatste landde op de stapel kastanjetakken en keek wat teleurgesteld: waar moet ik dit jaar nu mijn nestje bouwen? 

Foto: Birdwatcher van Paolo Ventura. 

Klik op de LINK voor de hele serie (en andere prachtige foto's van deze kunstenaar).

blauwe maandag

Maandag 15 januari was het 'blue monday' ofwel 'blauwe maandag' of 'depridag'. De dag waarop blijkt dat alle goed voornemens waarmee we het jaar gestart zijn toch weer bleven steken in goede bedoelingen. Een dag waarop er statistisch gezien grote kans is op grijs, treurig winterweer. De lente komt nog niet naderbij en de zomervakantie is helemaal nog niet in zicht, al moet je wel al beslissen naar welk ver en zonnig oord je dit jaar af wil reizen anders vis je achter het net. En zo zijn er nog wat redenen op te sommen waardoor we ons juist op deze maandag neerslachtig, somber of treurig zouden moeten voelen - volgens psycholoog Cliff Arnall die in 2005 dit begrip de wereld in slingerde. 

Maar gelukkig is blauw mijn lievelingskleur en was er die dag voor mij geen reden om te somberen. Sterker nog, ik kwam er pas op dinsdag achter dat het 'blue monday' geweest was. Na dinsdag volgde een wapperige woensdag met al behoorlijke windkracht. Waarna daverende donderdag met orkaanachtige windstoten bijna heel Nederland in zijn greep hield. Gelukkig geen stormschade in de Hof, alleen wat omgewaaide stoelen. 

Lekker de lente in huis halen, daar word je vanzelf vrolijk van. Een glazen vaas met mos bekleed, daar omheen wat wingerd-takken en dan de hyacinten in de vaas. Mooie kleur, heerlijke geur. 

In de tuin is het nog steeds veel te nat om te gaan wieden of snoeien. Ik laat de boel lekker de boel en blader door een stapel oude Groei & Bloei-bladen. Altijd leuk om inspiratie op te doen voor het komende tuinseizoen. En ik kon het weer eens niet laten: ging naar het tuincentrum om een krabpaal en kwam thuis met krokusknolletjes - heel veel! Ja, en een krabpaal, dat ook.

De week van de tuinkabouter

Duitse kabouter omarmt boom.

Jaren geleden kampeerden we met onze jongens een aantal keer bij Boer Jan. Deze camping bij de boer had een andere naam, 'Rustdam' - het schiet me ineens te binnen - maar voor ons was het altijd 'we gaan naar boer Jan'. Boer Jan had zo'n vijftig koeien die tweemaal daags werden gemolken en de jongens (en andere campinggasten) waren van harte welkom om te helpen. Koeien uit de wei halen 'Heeejoooo!' en naar de stal drijven, helpen met melken en tot slot de melkstal schoonmaken. De jongens haalden er hun 'boerenhulpdiploma' en de jongste kwam hiermee nog op het jeugdjournaal. Mooie tijden op de boerderij. Fijne mensen dus, boer Jan en zijn vrouw Coby (die heerlijke kaas maakte). Ik moest er aan denken omdat ik via een rare hersenkronkel bedacht dat ik komende week maar eens tot 'week van de tuinkabouter' om zou dopen en Boer Jan spaarde tuinkabouters. Ze stonden gezellig samen in een oud schuurtje op het erf. Hij had er volgens mij ooit een als verjaardagscadeau gekregen en dit groeide uit tot een verzameling. Niet elke kabouter kwam erin bij boer Jan, alleen werkende kabouters - met hark, schoffel, gieter, kruiwagen e.d. - waren welkom. 

Als kind vond ik die plastic kabouters met knalrode puntmuts wel heel leuk, ik knipte de plaatjes uit de tuincatalogus, maar nu moet ik er toch echt niet aan denken om zo'n pop met eng glimmende appelwangetjes in de tuin te hebben. 

Dit is ook een Duitse kabouter, stond op ons vakantieadresje in een pot met kruiden. Wel een leukerd met z'n spaghettibaard en aardappelneus. 

Toch heb ik wel wat met kabouters, op de MAVO heb ik er zelfs een keer een spreekbeurt over gehouden. Het boek 'Leven en werken van de kabouter' van Rien Poortvliet was een paar jaar daarvoor verschenen en hij schiep op zijn eigen fantasievolle wijze met zijn prenten en verhalen een hele wereld rondom de kabouter. Veertig jaar later (zo lang geleden al, daar schrok ik wel even van) is er nog steeds veel belangstelling voor de kabouters van Rien, er is van alles te koop en ja het is ook wel heel schattig allemaal en vooral met veel liefde voor de natuur gemaakt. Neem nu dit prentje hieronder met het zingende roodborstje - mooi toch? 

Vond ik ook nog een leuk tuinkabouter fragment uit 'Keek op de week' (nov. 1991) van Koot en de Bie: Jet en Koosje Veenendaal

Huismus met koptelefoon

Illustratie Cécile Hudrisier

Afgelopen week, zeg maar vanaf eerste kerstdag, was ik een huismus. Een huismus met een koptelefoon op; naar buiten gaan was niet aantrekkelijk met kou en regen en ach, wat zou ik daar moeten doen? De koptelefoon was wisselend  verbonden met laptop of i-phone naar gelang waar ik me in huis bevond, maar voortdurend schalde daardoor de Top 2000 in mijn oren. Ik wil geen seconde missen is wat overdreven, ik blijf er niet voor thuis en liep zelfs een hele dag in Gent, maar als ik thuis ben dan luister ik. Heerlijk die oude en nieuwe bekende en onbekende nummers. Ondertussen bekeek ik alle blogberichten van het afgelopen jaar nog eens, tijd om te evalueren en nieuwe plannen te maken voor de Hof van Jaantje. (Klik op de lichtblauwe woorden om naar betreffende blogberichten te gaan.)

2017 begon voor de tuin heel goed met de komst van de amberboom. Ik kan jullie nu vertellen dat de boom het prima naar zijn zin heeft in de Hof. In de herfst was het genieten van het prachtig verkleurende blad, een van de redenen om juist deze boom te planten. 

Een blad van de amberboom (Liquidambar styraciflua 'Worplesdon')

In januari kreeg ik de 'bevlieging' om de voortuin helemaal leeg te halen - alle buxushaagjes, lavendel e.d. eruit - en opnieuw te ontwerpen en in te planten. Het was af en toe flink doorbijten, een tuinseizoen lang, maar het (voorlopige) resultaat mag er zijn. Soms lag het werk een tijd stil, door tijdgebrek of door droogte. In juni en een groot deel van juli viel er amper regen. Als we het toch over het weer hebben, de dagen met vorst en sneeuw waren in 2017 op één hand te tellen. Sneeuw hadden we in de Hof op 10 en 11 februari en 10 en 11 december. 

Aan regen hebben we momenteel geen gebrek, het is kleddernat in de tuin en de waterput zit weer boordevol. Overal zie ik alweer blad van narcissen boven de grond komen, maar ik zal nog veel geduld moeten hebben voor de bollen bloeien. Deze week heb ik hyacintenbollen en blauwe druifjes in potten geplant. Ze staan op een vorstvrije, lichte plek waar ze lekker kunnen gaan groeien. Vorig jaar combineerde ik deze zachtgele hyacinten 'City of Haarlem' met roze tulpjes: coupe vanille-aardbei. De tulpen heb ik na de bloei in de tuin geplant, weet alleen niet meer waar...lenteverrassing!

Alba en Clara aan de scharrel. De kippen gingen dit jaar voor het eerst 'los', ze scharrelden lekker door de tuin en hielpen heel goed mee in de strijd tegen de slakken. 

Het kweken van pompoenen in de voortuin en kalebassen in een leeg stuk border was een groot succes. Van de pompoenen kunnen we nog steeds eten en in huis liggen nog een aantal kalebassen te pronken. Hof van Jaantje heeft geen moestuin maar in de pluktuin wil ik nog wel eens een beetje sla, veldsla, radijsjes e.d. zaaien. Op vakantie in Duitsland kocht ik zakjes zaad van rode veldsla (snijsla), rammenas en rettich 'Red Meat'. Ik zaaide een aantal rijtjes in de pluktuin. De sla werd na opkomst helaas door de naaktslakken opgegeten maar de rettich en rammenas deden het heel goed. Van de laatste kan ik nog steeds knollen oogsten, lekker in plakjes op een boterham met kaas of geraspt door de sla. 

Rammenas in de pluktuin. Bijzonder zo'n zwarte schil om wit vruchtvlees. 

En zo ziet rettich 'Red Meat' eruit, wordt ook wel watermeloen-radijs genoemd. Daar leek het wat kleur betreft ook wel meer op. 

Heel blij was ik in 2017 met mijn verjaardagscadeau: een potkachel voor op de veranda. We hebben er al een paar keer lekker warmpjes bij gezeten en ik heb er ook een keer een stoofschotel met pompoen op klaargemaakt. 

En 2017 was ook het jaar waarin we eindelijk achter de naam kwamen van onze sneeuwwitje-appels. Donkerrode appeltjes die prachtig gaan glimmen als je ze over de mouw heen een weer wrijft. 'Api Noir', dat is 'm. Tot onze grote verbazing groeien er aan dezelfde boom ook nog Brabantse Bellefleur appeltjes! 

Het was een duur tuinjaar, vooral door het herinrichten van de voortuin. En dan moest er ook nog een nieuwe grasmaaier komen, een accumaaier. Heb er al heel wat rondjes mee gemaaid en met plezier, geen touwtje springen meer voor mij. 

En nu ligt er weer een heel nieuw (tuin)jaar voor ons. Voor 2018 heb ik geen wilde reorganisatieplannen, de voortuin moet nog afgewerkt worden en de rest van de tuin moet weer een beetje meer aandacht krijgen, dat bleef afgelopen jaar een beetje liggen. Ik hoop gewoon weer op veel mooie dagen waarop we kunnen genieten van alles wat groeit en bloeit. Genieten jullie weer mee?