zondag 19 februari 2017

Verwondering is het begin van alle filosofie

De titel van dit blogbericht is een uitspraak van de Griekse filosoof Plato. Ik vond deze wijze tekst in een boek uit 1960: "Mozaïek van de plant" van C. Postma, en het boek vond ik in de kringloopwinkel in de kast met tuinboeken, altijd leuk om even in te snuffelen. De kaft van het boek, degelijk linnen met zwarte, eenvoudige opdruk van de titel op de rug, nodigt niet echt uit tot verwondering. Maar dan sla je het boek open en zie je de ene na de andere prachtige foto: 

Drie foto's uit een serie van acht foto's van de paardenbloem.
Stengel van de tarwe (dwarssnede, 100x vergroot.) kunstig mooi.
Kijk, zo'n boek neem je natuurlijk direct mee naar huis - voor één euro! Dhr. Postma "een arts...zo sterk getroffen (is) door de schoonheid van de bouw van de plant, dat hij daaraan bij wijze van liefhebberij zijn vrije uren blijft wijden. (...) die bovendien een uiterst bekwaam en geduldig fotograaf blijkt te zijn." zo staat in de inleiding te lezen. Met behulp van een microscoop maakte hij de microfotografieën die in het boek te zien zijn. Zelf schrijft hij er over: "Voor hem, die zich de moeite wil getroosten na te gaan in hoeverre dit boek de werkelijkheid weergeeft, zal het gebruik van een loupe veelal voldoende zijn om tot de overtuiging te komen, dat de realiteit de foto's in schoonheid verre overtreft. Hij zal ontdekken, dat de foto's in genen delen 'geflatteerd' zijn, dat de lens, hoezeer deze de volmaaktheid ook mag benaderen, slechts pover vermag te vertolken hetgeen de plant te zeggen heeft. De plant spreekt zonder pose en heeft geen 'make up' van node."

Zo is het, een plant is van zichzelf al mooi genoeg. En als vanzelf schiet mij dan deze Bijbeltekst over 'de leliën des velds' te binnen: 

Maak je geen zorgen over kleding. Kijk eens naar de bloemen die groeien in het veld. Ze werken niet en ze maken geen kleren. Toch zijn ze prachtig. Ja, zelfs nog mooier dan koning Salomo in zijn mooiste kleren. Het gras dat vandaag op het veld staat, wordt morgen gebruikt om een vuur te maken. En toch versiert God het gras met prachtige bloemen. Dan zal God zeker voor jullie zorgen! Waarom vertrouwen jullie dan niet op hem? (Mattheus 6:28-30 uit de Bijbel in gewone taal)

Bloeiend gras (20 x vergroot). Postma schrijft hierbij: "Deze foto is een bewijs dat geen reis van duizend km nodig is voor het vinden van schoonheid. Want dit bloeiend grasje is te vinden in ieder stadstuintje of tussen de stenen voor Uw huis." De veerachtige uitsteeksels zijn de stempels en daaronder bengelen stuifmeel-klompjes. Door de wind zal de bestuiving plaatsvinden en dit alles in een uurtje tijd. Dan sluit de bloem zich weer en zal het zaad zich gaan vormen. 
"Dit werk is uit verwondering geboren en is bestemd voor hen, die tot verwondering bereid zijn. Hen nodig ik uit mij op deze moeizame speurtocht door de plantenwereld, die vol verrassingen en daarom ook vol vreugde was, te volgen." Aldus C. Postma. Ik volg hem graag op zij speurtocht en ontdek de mooiste dingen. 
De stengel van een waterplant. (75 x vergroot)
De luchtkamers zorgen er voor dat de stengel blijft drijven, de opbouw van de celwanden zorgen voor een buigzame maar ook stevige stengel. Je ziet waardoor Postma geïnspireerd werd om het boek 'Mozaïek van de plant' te noemen. 
En Postma inspireerde mij ook weer. Al heb ik geen microscoop, met de digitale fotobewerking anno 2017 kom je ook een eindje in de richting: 

Nerven van een 'lampionnetje' van de ananaskers. (Physalis peruviana)



zondag 12 februari 2017

Eéndagssneeuw

Op en top een winterviooltje.
Het begon op vrijdagavond en zaterdagavond was het alweer verdwenen - sneeuw - een weersverschijnsel dat we nog maar weinig zien in Zeeland. Wat een gelukje dat het in het weekend viel, deze éendagssneeuw, zodat we er alle tijd voor hadden om van te genieten en het in alle schoonheid konden vastleggen voor het nageslacht. Weet je nog, die zaterdag in februari dat er sneeuw lag? Ja in 2017 was dat...
Op facebook kwam de ene na de andere foto voorbij zodat mensen aan elkaar konden laten zien waar die sneeuw allemaal neer gekomen was: op de auto, fietsen, tuinstoelen en -tafels, de kliko, alles wordt toch mooier met zo'n witte donsdeken. En foto's van de hond in de sneeuw, de kat in de sneeuw, een sneeuwballengevecht en een haastig bij elkaar geraapte sneeuwpop. 
Vandaag is het gras weer groen en bij de buren nog een beetje groener. De grijze lucht traant een beetje motregen. Nuchter wordt er opgemerkt dat het mooi genoeg was: één dag sneeuw en dan de zooi weer weggedooid zodat we veilig het huis uit kunnen. Wat blijft zijn de plaatjes, een mooie voorraad voor de kerstkaarten van de komende jaren. 
Zaadpluizen van Clematis tangutica.

Schermen van Sedum 'Herbstfreude'.
Familieportret
Miscanthus - prachtriet nu nóg mooier.
Zonnehoed met ijsmutsje.
En onder al dat wit schuilt de lente. Ik zag dat de krokussen al bloemknoppen krijgen en steeds meer narcissen steken hun neus voorzichtig boven de grond. Ruiken ze de lente al?

zondag 5 februari 2017

Nog lang geen lente

Deze Viburnum (V. bodnantense 'Dawn') zorgt voor lentegevoel in de winter. Hier is geen sprake van 'de natuur is van slag', deze struik bloeit altijd in januari-april met geurige, wit-rose bloemtrosjes. 
Leek het er deze week heel even op dat de lente in aantocht was, vanaf woensdag is de verwachting dat met een oostenwind de temperaturen weer onder het vriespunt dalen. Brrrr. Het is kortom nog lang geen lente! Tijd dus voor winterklussen: struiken en bomen snoeien bijvoorbeeld. Dat kan nu heel goed omdat de sapstroom stil staat, de boom of struik zal nu weinig hinder ondervinden van snoeiwerk en snel herstellen. 

Deze takkenwal camoufleert de
kale coniferenstammen. 
De dunnere takken gaan in de hakselaar en met de houtsnippers bedek ik de bodem in de borders. De dikkere takken gaan op de takkenwal. Een takkenwal (of takkenril, houtwal) maken is heel simpel; je zet twee rijen met palen in de grond met een tussenruimte van 50 - 100 cm en daartussen stapel en vlecht je je snoeihout. (filmpje) De onderste takken zullen langzaam verteren dus je kunt steeds blijven aanvullen bovenop. Allerlei kleine diertjes en vogels zijn blij met het voedsel en een schuilplek tussen de takken. Je  kunt de takkenwal ook  laten begroeien met klimplanten als kamperfoelie, clematis en vaste Lathyrus.

En verder zal het ´tuinieren´ vooral binnen plaats vinden. Bolletjes in huis halen, plannetjes maken, tuinboeken en -tijdschriften lezen en dromen van.....lente.... met veel tulpen en narcissen...