Eéndagssneeuw

Op en top een winterviooltje.

Het begon op vrijdagavond en zaterdagavond was het alweer verdwenen - sneeuw - een weersverschijnsel dat we nog maar weinig zien in Zeeland. Wat een gelukje dat het in het weekend viel, deze éendagssneeuw, zodat we er alle tijd voor hadden om van te genieten en het in alle schoonheid konden vastleggen voor het nageslacht. Weet je nog, die zaterdag in februari dat er sneeuw lag? Ja in 2017 was dat...

Op facebook kwam de ene na de andere foto voorbij zodat mensen aan elkaar konden laten zien waar die sneeuw allemaal neer gekomen was: op de auto, fietsen, tuinstoelen en -tafels, de kliko, alles wordt toch mooier met zo'n witte donsdeken. En foto's van de hond in de sneeuw, de kat in de sneeuw, een sneeuwballengevecht en een haastig bij elkaar geraapte sneeuwpop. 

Vandaag is het gras weer groen en bij de buren nog een beetje groener. De grijze lucht traant een beetje motregen. Nuchter wordt er opgemerkt dat het mooi genoeg was: één dag sneeuw en dan de zooi weer weggedooid zodat we veilig het huis uit kunnen. Wat blijft zijn de plaatjes, een mooie voorraad voor de kerstkaarten van de komende jaren. 

Zaadpluizen van Clematis tangutica.

Schermen van Sedum 'Herbstfreude'.

Familieportret

Miscanthus - prachtriet nu nóg mooier.

Zonnehoed met ijsmutsje.

En onder al dat wit schuilt de lente. Ik zag dat de krokussen al bloemknoppen krijgen en steeds meer narcissen steken hun neus voorzichtig boven de grond. Ruiken ze de lente al?