bol of knol

Krokusbolletje, kom eens uit je holletje. 

Met je bloempjes paars en geel, op een dunne steel.

Jarenlang heeft dit kleuterversje mij op het verkeerde been gezet, de krokus groeit namelijk helemaal niet uit een bolletje maar uit een knolletje. Ach, wat maakt het uit? Nou ja best wel wat, een aardappel (knol) is tenslotte ook geen ui (bol). Aan de buitenkant is het verschil niet te zien maar snij je de bol of knol open, dan is het gelijk duidelijk:

een bol bestaat uit laagjes - rokken genaamd - zoals ui, narcis, tulp. 

een knol is massief - zoals een aardappel, dahlia, anemoon. 

Voortaan zingen we gewoon krokusknolletje, makkelijk zat. 

Hoe dan ook, de krokussen zijn uit hun holletje gekropen en bloeien massaal en daar word ik vrolijk van! Zodra de zon op de bloemetjes schijnt, vouwt ze haar blaadjes open en kun je de stamper en meeldraden zien, het wachten is op de het ontwaken van de bijen, hommels en zweefvliegen. 

Restaurant Krokus is weer geopend, het wachten is op klandizie.

Lekker zonnetje de afgelopen dagen, voor het eerst de was weer naar buiten. Heerlijk fris beddengoed. En zie je die strakke heg op de achtergrond? De hovenier is langs geweest, de hele tuin knapt er van op. 

In de eerste jaren snoeiden we zelf de heg, of de buurman deed (ongevraagd) een snoeipoging, met altijd een zeer matig resultaat! De hovenier is een ochtend bezig geweest, heeft ook de acacia's geknot en de klimop rond de put gesnoeid, en het snoeiafval is gelijk afgevoerd. Toen ik thuis kwam van mijn werk was het alsof de kaboutertjes aan het werk waren geweest; geknotte boompjes, een strakke heg en ik heb tijd over voor de andere tuinklussen, hoera! Lees hoe de buurman ooit onze heg snoeide in dit blogbericht

Tijd voor andere tuinklussen dus zoals kantjes afsteken zodat het gazon weer een strakke rand heeft en het gras niet in de border groeit. Het reepje gras wat eraf gaat, gooi ik bij de kippen. Daar zijn de dames maar wat blij mee, lekker vers gras én grond waar vast nog wel een wormpje of andere lekkernij in zit. Zo eerst het randje langs de kruidentuin gedaan, maar ik zat daar te veel op de wind en die was ijzig koud. In een andere border in de luwte van de haag verder gegaan met dode stengels afknippen en wieden. Knapt lekker op zo. 

In het kruidentuintje aan het werk, salieplanten afknippen. 

Opwarmen in het hokje - uit de wind en in de zon - met een lekkere beker warme chocolademelk. Melk koken, papje maken van twee theelepels cacao, wat melk en een beetje suiker, kokende melk erop gieten, roeren, klaar. Zo leerde ik het van mijn oma, voor mij is dit de enige echte chocolademelk. 

Voor wie het liedje 'krokusbolletje' niet kent: youtube

Nog negen dagen

Nog negen dagen en dan is februari voorbij, eindelijk! De kortste maand van het jaar lijkt mij altijd het langst. Saai, grijs en grauw - dat is februari. De zon schijnt op de dagen dat ik moet werken en ben ik vrij - dan regent het. De grond is koud en nat, de klei plakt aan je klompen en toch wil je wat in de tuin doen maar na een uur begint het alweer te regenen. Even dacht ik dat de somberte misschien kon bestrijden door dan maar mee te gaan doen met de carnavalsgekte maar ik heb het eens even aangekeken in Limburg en nee, daar ben ik dan toch te Zeeuws voor. Overwinteren in een warm, zonnig land zit er ook niet in. Aftellen dus, nog negen dagen en dan is het maart....

Eén sneeuwklokje maakt nog geen lente

Dit is één van de twee sneeuwklokjes die in Hof van Jaantje bloeien. Wel wat anders dan de heuvel vol die we in Limburg zagen. Ja maar het worden er vanzelf meer, reageerde iemand op mijn berichtje in facebook. Nou, bij mij worden het er juist steeds minder. Eigen schuld hoor. Ik plantte ze in de border waar ik in de jaren daarna nog van alles ging verplanten en ook door het wieden ben ik sneeuwklok-bolletjes kwijt geraakt. Dus, wil je dikke bossen sneeuwklokjes, plant ze dan op een plek waar ze rustig kunnen groeien en bloeien. Bijvoorbeeld onder bladverliezende bomen en struiken, het blad in de herfst laten liggen want sneeuwklokjes houden van humusrijke, voedzame, vochtige grond. In het voorjaar eventueel de bladlaag wat weghalen zodat de sneeuwklokjes er door kunnen groeien.

Sneeuwklokjesheuvel in Limburg

Op Youtube vond ik een documentaire over o.a. de vele soorten sneeuwklokjes:

Hof van Eden - Sneeuwklokjes in de verborgen stadstuin. 

De sneeuwklokjesdocu is gemaakt door Harry Pierik in zijn "verborgen stadstuin". 

Op zijn website tuinharrypierik.nl is veel te zien en lezen over zijn tuin(en), tuinieren en planten. 

Ik zal mijn twee sneeuwklokjes als ze uitgebloeid zijn eens een beter plekje in de hof geven en wie weet, over een paar jaar in een grijze februarimaand ziet het er dan ook bij mij wit van de sneeuwklokjes. 

Na een nachtje vorst, stonden er prachtige ijsbloemen op het glas van het platte bakje. 

Het waren meer ijsbladeren dan -bloemen. Hoe kan het zo groeien hè. 

Oude wijfjes op het pad

Vorige week ontdekte ik dat de opgepotte irisbolletjes al boven de grond kwamen. Voorzichtig pulkte ik er een aantal uit de grond en nam ze mee naar binnen. In de Keulse pot zouden ze prachtig staan, en een paar in het blauwe, stenen gietertje. Maar eerst foto's nemen. Wat een prachtbloem komt er uit zo'n klein, spits bolletje en ik ontdekte dat ze ook nog eens heerlijk geuren, beetje viooltjesachtig fris en fruitig zoet. De vreugde was van korte duur, binnen in de warme kamer was het mooie er na een paar dagen af. Maar buiten in potten en pannen staan er nog heel veel om van te genieten. En in het najaar krijgen ze natuurlijk een plekje in de tuin. 

Deze Iris reticulata is een bolgewasje wat net als o.a. de tulp afkomstig is uit Turkije en omstreken. Dat moet toch prachtig zijn, berghellingen begroeid met deze knalblauwe iris. Overigens zijn er ook andere soorten met tinten variërend van lichtblauw tot dieppaars. Neem maar eens een kijkje op de site van kwekersvereniging Spring Iris. 

Eigenwijs Oud wijfje op het pad.

Nog meer voorjaarsblauw: de oude wijfjes (of voorjaarsster, Latijnse naam: Ipheion uniflorum) die in het strookje tegen de gevel staan, beginnen ook al te bloeien. Dit bolgewasje groeit heel goed op een zonnige, wat droge zelfs stenige plek en komt oorspronkelijk uit Argentinië en Uruguay. Tegen de gevel in wat zandige grond met grind hebben de oude wijfjes het prima naar hun zin. 






Aan een heel dun steeltje groeit een zachtblauw, stervormig bloemetje (er zijn ook donkerder blauwe en rozige soorten), na de bloei vormt zich een kogelrond zaaddoosje, het steeltje buigt al snel door onder het gewicht en zo verspreiden de zaden zich door de tuin. Met een plekje tussen de voegen van het klinkerpad zijn de oude wijfjes al heel tevreden. Als ze er eenmaal staan, krijg je ze er ook bijna niet meer weg. Standvastige oude dames! Toen ik net begon met tuinieren in deze tuin, stonden de oude wijfjes er al, dat was in de zomer en ik zag die groene sprieten voor onkruid aan! Bij het wieden geurde het enorm naar ui - ipheion is familie van de alliums (sierui) - pas in het voorjaar toen de oude wijfjes gingen bloeien, ontdekte ik dat het geen onkruid was maar een leuk bolgewasje.

Bosannemoon

Heerlijk dat zo langzaamaan de bloemen weer in bloei komen, zoals de krokussen en bosannemoontjes. De slakken vinden het ook heerlijk, die malse bloemblaadjes. Daar gaan we weer, de strijd tegen de slak is geopend.