Het lege nest

Elissa Farrow Savos -
empty nest II

Nu afgelopen zaterdag ook onze oudste zoon vanonder moeders rokken is gevlogen, verwerken wij ons 'lege nest syndroom' door plannen te maken voor ons nieuwe huis. In de stromende regen reden we er nog eens heen om kennis te maken met de huidige eigenaars en of we nog een en ander over wilden nemen? Aangezien we kleiner gaan wonen en zelf spullen genoeg hebben, waren we daar snel over uitgepraat. Maar we krijgen er steeds meer zin in en zullen dan over een paar maanden met een goed gevoel ons huidige hof en huis verlaten. 

Minder dan ooit heb ik nu tijd en, eerlijk gezegd, zin om in de tuin bezig te zijn. Meer dan gras maaien en dahlia's knippen, hier en daar het hoognodige wieden doe ik eigenlijk niet. Wel heb ik toch nog heel wat potten gevuld met stekjes en zaailingen om straks mee te verhuizen naar de nieuwe hof. Verder is het gewoon weer genieten hoe de tuin langzaamaan steeds meer in herfstkleuren wordt getooid. De eerste herfstasters bloeien, de hortensia's kleuren mooi rood. Oranje bessen aan de vuurdoorn en dieppaarse druiven tegen de gevel waar we lekker van kunnen snoepen. Maar, waar zijn eigenlijk de merels die altijd op de druiven en bessen afkwamen? 

Ik hoorde het ook al van andere tuinliefhebbers - er komen helemaal geen merels meer in de tuin. Op de website van Sovon (vereniging van vogeltellers) lees ik dat voor het derde opeenvolgende jaar merels in Nederland getroffen worden door het Usutu-virus. Een voor merels dodelijk virus dat wordt overgebracht door muggen. Ook in Zeeland zijn er nu slachtoffers van dit virus gevonden. Zelf heb ik geen dode merel(s) in de tuin gevonden maar levende dus ook niet. Nu laten vogels zich in de nazomer toch minder zien omdat ze dan in de rui zijn, "merels gedragen zich dan opmerkelijk stiekem", lees ik op de Sovon-site, en ook dat er voldoende voedsel in de natuur te vinden is waardoor ze minder de tuinen bezoeken. Laten we hopen dat dit de reden is van hun afwezigheid en dat er nog voldoende gezonde merels over zijn. Kunnen we in het voorjaar weer van hun prachtige ochtendgezang genieten. 

Vandaag was het heerlijk zonnig en toen ben ik alle prullaria in 'het hokje' maar eens gaan opruimen en inpakken. In de klompen die daar voor de sier uitgestald waren, zat houtworm - weg ermee. En die verroestte lantaarns? Het staat misschien wel rustiek, maar toch gingen ze in de kliko. De 'horen, zien en zwijgen - boeddha's' die ik ooit van een vriendin cadeau kreeg verhuizen wel mee. Als je die lachende dikkerds ziet, krijg je gelijk een goed humeur. 

Meer over het Usustu-virus en de merelsterfte: website Sovon

Beter laat dan nooit

Eindelijk in bloei: Dahlia 'La Gioconda'. Ze doet haar naam eer aan want La Gioconda is Italiaans voor 'vrolijk, vreugdevol" - nou, zie haar eens stralen in de border. Bij het zoeken naar de vertaling ontdekte ik dat het bekende schilderij 'Mona Lisa' ook wel 'La Gioconda' wordt genoemd en 'La Gioconda' is ook een opera van Amilcare Ponchielli, met - hoe kan het - vrolijke muziek.  (klik om te luisteren) 

Nou, je bent weer helemaal bij op cultureel gebied! Wat zo'n dahlianaam toch allemaal los maakt hè. Eind voorjaar had ik de knollen opgepot en op de garagezolder gezet, al snel liepen de knollen uit met frisgroen blad. Begin zomer konden ze uitgeplant worden in de pluktuin. Ze groeiden goed, maar toen werd het warm en droog. En net als de andere dahlia's had deze 'La Gioconda' geen zin om te bloeien. Maar nu staat ze dan toch eindelijk te stralen - net als de rest. Nu we regelmatig een bui hebben, afgewisseld met zonnige, warmere dagen, geven de dahlia's een prachtige toegift. We kunnen er tot diep in de herfst van genieten. 

Ook de siererwten krijgen het nu pas echt naar hun zin en zetten een groeispurt in. Als je er langsloopt, mmmm, die geur - heerlijk! Vind het leuk, al die tere kleuren door elkaar en dan zo'n bordeauxrode ertussen. Gewoon uit een zakje gemengd zaad. 

Wat er nu ook nog hard groeit, is het gras! Twee keer per week maaien is geen overbodige luxe. Ik vind het altijd een rustgevend tuinklusje. Soms springen er opgeschrikte minikikkers over het gazon voor de grasmaaier uit, wegdromen is er dus niet bij - zou zo'n kikkertje niet in de maaier willen. Een van de katten, Dopey, kwam in de zomer elke avond mekkerend aanlopen met zo'n kikkertje in zijn bek. Gelukkig beet hij ze niet, hij bracht ze naar het terras waar wij hem hartelijk bedankten voor deze vangst. Vervolgens kon de kikker opgelucht weer wegspringen. 

Kikkervanger Dopey

Verkoopt u pruimen?

Verkocht! Niet meer onder voorbehoud maar voor altijd - definitief. Inmiddels zijn we gewend aan het idee dat we dit mooie plekje gaan verlaten (en aan het bord in de voortuin). Ondertussen hebben we zelf een heel fijn nieuw huis gevonden dat helemaal aan onze wensen voldoet. Maar dat is nog wel onder voorbehoud en zolang durf ik er nog niet over te schrijven als 'ons nieuwe huis' - ik houd jullie wat dat betreft nog even in spanning. 

Er staat dus een verhuizing aan te komen en dan ga je eens kritisch naar je huisraad kijken: wat moet en/of kan er mee naar het nieuwe huis? Van zolder naar bijkeuken en dan nog een keer van schuur naar garagezolder verzamelden we eerst een hoop spul wat naar de rommelmarkt ging. Toen zag ik een berichtje op Facebook: Opruimroute West-Souburg. Een mooie gelegenheid om een tweede selectie te maken en deze zelf te verkopen. Op de oprit stalden we een en ander uit. Het verkoopbord van de makelaar werd even ons eigen uithangbord. En dan maar wachten op klanten. Niet dat we er op een stoel naast gingen zitten, nee, we klusten ondertussen lekker wat in de tuin met uitzicht op potentiële kopers. Het was niet druk maar we door verkoop van twee grote klappers hadden we wel een leuke opbrengst. En er kwam een meneer die onze pruimen wilde kopen - hij had in het voorbijgaan het bordje niet goed gelezen. o-PRUIM-route...

De zomer is voorbijgevlogen en ondertussen is het alweer 'spinnentijd'. Gedachteloos over het tuinpad lopen is gevaarlijk - voor je het weet duik je in een spinnenweb, met alle gevolgen van dien. Ziet er wel weer prachtig uit, die grote wielwebben, vooral als het avondzonnetje erop schijnt. Nog drie weken zomer en dan is het herfst: "Rond 23 september staat de zon precies boven de evenaar waardoor dag en nacht overal op aarde even lang duren. Daarom begint de herfst meestal op 22 of 23 september. Officieel loopt de herfst van 21 september tot en met 20 december. Volgens de klimatologische indeling is de herfst al op 1 september begonnen en duurt het seizoen tot en met 30 november." (bron: KNMI) 

Mooi om juist in deze tijd van het jaar afscheid te nemen van deze 'Hof van Jaantje'. De winter zullen we in een nieuw huis met nieuwe hof starten. 

Wat een mens zoal verzamelt....

Het diamantgras (Calamagrostis brachytricha) is nu op z'n mooist. Die wil ik in mijn nieuwe tuin ook weer!