zondag 27 augustus 2017

Appels oogsten, dahliashow en tuinbezoek

De eerste pluk in het krat. Rijpe
appels hebben bruine pitjes. 
Woensdag nog eens een tweede appelpluk gedaan. Van de elstar had ik al heel wat van de boom gehaald, nu waren er ook bij de 'sneeuwwitje-appels' (lees: krrrrak) een aantal plukrijp. Wanneer kun je appels plukken? Als ze als het ware vanzelf in je hand rollen! Je pakt de appel losjes bij zijn kontje en beweegt 'm zachtjes omhoog, laat het steeltje vanzelf los van de tak, dan is de appel plukrijp. Snijd je de appel door dan zie je dat de pitjes bruin zijn. Is de appel nog niet rijp, dan zijn de pitjes nog wit. 
Ik bewaar de appels in de koele garage in een krat met krantenpapier tussen de lagen appels. Regelmatig even controleren of er geen rotte appels tussen zitten. Alleen gave exemplaren komen in deze krat. Appels met een plekje of gaatje houd ik apart en deze eten we eerst op of verwerk ik zo snel mogelijk in appeltaart, appelazijn, appelmoes... 
Deze beschadigde appels zullen namelijk sneller gaan schimmelen en rotten. 

Zaterdagmiddag een bezoek aan de dahliashow bij Zeelanddahlia in Heinkenszand. Genieten van rijen vol dahlia's in allerlei soorten en kleuren. En o, wat zijn ze fotogeniek: 

Doorkijkje over de rijen met dahlia's.
De fraaie 'Jan Fortrie'

Pompondahlia 'Willows borealis'
Nog een prachtexemplaar, helaas de naam niet genoteerd 😐 
Na het bewonderen van de dahlia's, reden we nog door naar De Doolman, een nog jonge landschapstuin in de Zak van Zuid-Beveland. Een mooie aanplant op kleur; mix van grassen, vaste planten en eenjarigen. 
De witte border. Mooi om te zien hoe de tuin open is gehouden waardoor de omgeving - bomen en akkers - bij de tuin betrokken wordt. 

Lage, natuurlijk ogende beplanting waardoor het zicht op de weel (Zeeuws voor kolk) die tegenover de tuin ligt vrij blijft. 

Kattesnor met op de achtergrond siergras. 
Dan weer rap terug naar Hof van Jaantje want we kregen nog bezoek. Lekker koffie/thee met appeltaart op ons eigen terras. 


donderdag 17 augustus 2017

Over mannetjes en vrouwtjes

Er ligt een man met een boormachine onder de druif. Met veel kabaal worden er gaten in de gevel geboord, morgen zal er isolatiemateriaal in de spouw gespoten worden. Voordeel van dit lawaai is dat de merels zich vandaag niet in de buurt van de rijpende druiven wagen. Nadeel: puin, stof en gruis in de border langs de gevel. Als de man met de boor straks weg is, zal ik eens voorzichtig een kijkje nemen. 




Jammer genoeg geen weer voor de tuin vandaag, was graag weer eens stukje verder gegaan in de voortuin maar het is nu te nat. Binnenkort kunnen de eerste pompoenen geoogst worden, ik verheug me al op een lekkere curry of pompoensoep. 

Bij, bestoven met stuifmeel, kruipt uit een mannelijke pompoenbloem.
De zaden voor deze pompoenen heb ik vorig najaar uit een pompoen gehaald en laten drogen. Het was een biologische, bleek-oranje butternut-pompoen uit de supermarkt. Na het drogen de zaden in een potje droog en donker bewaard. In het voorjaar de pompoenen binnen gezaaid en al snel kwamen de kiemblaadjes boven de grond. Zodra er twee tot drie echte bladeren aan de plantjes zaten, konden ze verplant worden in een grotere pot. Dan voorzichtig aan de buitentemperatuur laten wennen: overdag de plantjes naar buiten, 's avonds weer naar binnen. Na zo'n twee weken konden ze met flink wat compost de volle grond in, in dit geval dus in de voortuin (lees dit blog: pompoenen in de voortuin). 
Een mooie nakomeling van de supermarkt pompoen. Het steeltje begint al aardig in te drogen, een teken dat hij bijna oogstrijp is. 

Ook nakomelingen van de supermarktpompoen, maar deze zien er heel anders uit. Doordat de moederpompoen door bijen bestoven is, is ze gekruist met een andere pompoen of pompoenachtige zoals courgette. Wil je zelf zaden winnen en daar soortechte pompoenen (of andere vruchten) van kweken, dan kun je het beste zelf de bloemen bestuiven. Ook tijdens een regenachtige periode wanneer de bijen niet kunnen bestuiven, kun je de bloemen zelf bestuiven. Zonder bestuiving zullen er namelijk geen vruchten groeien. 

Dus, trek je Maja-de-bij-pak aan en vlieg het pompoenenveld in! Nu is het zelf bestuiven van pompoenen geen ingewikkeld werkje, je hebt alleen een penseel nodig en je moet weten welke bloemen mannelijk en welke vrouwelijk zijn en dit is heel makkelijk te onderscheiden: 

Links: vrouwelijke bloem, te herkennen aan de verdikking onder de bloem. Dit is het begin van de vrucht, een minipompoen.
Rechts: mannelijke bloem, de steel is dunner en langer zonder verdikking. 
Met het penseel in de aanslag ga je eerst op zoek naar een mannetje, met de haren van het penseel verzamel je stuifmeel onderin de bloem. Dan 'vlieg' je naar een vrouwtje en je wrijft het stuifmeel op de stamper. En dat is dat. Wil je de soortechtheid bewaren, dan moet je na het bestuiven de vrouwelijke bloem bedekken met een papieren zakje zodat er geen bijen (met mogelijk stuifmeel van andere soorten) in de bloem kunnen komen. 

De man met de boor is inmiddels naar huis, er viel net een enorme regenbui dus het stof spoelt lekker weg. 

Hoe mooi is de stilte...


zondag 13 augustus 2017

Souvenirs voor de tuinvrouw


We zijn alweer een week thuis, na twee weken vakantie in Duitsland. Daar genoten van de natuur en cultuur in Rheinland-Pfalz.Wisselvallig weer, net als hier, maar toch lekker kunnen wandelen. Af en toe even aan thuis denken, alles zal wel hard groeien met regen én zon... maar dat zien we wel als we thuis komen. Nou en of alles gegroeid was! Maar gelukkig heb ik nog vakantie en is het goed weer om te tuinieren, lekker om weer met de handen in de klei te wroeten. 
Het is even prioriteiten stellen, en op nummer één staat: de voortuin. Elke dag een stukje spitten en puinruimen - tot mijn rug zegt dat het genoeg is geweest voor vandaag.

Het gras moest natuurlijk ook hoognodig gemaaid worden. Lekker even met blote voeten in het koele, hoge gras. 

souvenirtjes


Ik vind het altijd heerlijk om in een buitenlandse supermarkt rond te dwalen, lekker neuzen in de schappen op zoek naar lekkere, gekke, andere levensmiddelen die we zelfs in onze rijk gesorteerde Nederlandse supermarkt niet hebben. In Duitsland koop ik bijvoorbeeld altijd een potje roomkaas met mierikswortel, romig en met een beetje pit - heerlijk! Het rek met zaden kan altijd rekenen op mijn ruime aandacht en als mijn man mij daarna nog kwijt is (nadat hij voor zichzelf een fijne selectie Duitse bieren heeft uitgezocht), sta ik waarschijnlijk bij de tijdschriften in tuin- en kookbladen te neuzen. Het bezoek aan de supermarkt wordt afgesloten bij de bakker waar we een broodje kopen en dan toch ook weer zwichten voor een lekker stuk 'Kuchen', die calorieën wandelen we er wel weer af.

Mijn souvenirs uit het zadenrek. Links: rammenas of radijs 'Red Meat', ook wel watermeloenradijs genoemd - spreekt mij als vegetariër wat meer aan dan de naam 'rood vlees' - een Chinese radijssoort met wit/groene buitenkant en rode binnenkant. Winterrettich, bij ons bekend als zwarte rammenas, lekker pittig radijzig in de winter. En rode veldsla, niet echt veldsla zoals wij dat kennen maar een roodbladige snij/pluksla-soort. Van alles een paar rijtjes in de pluktuin gezaaid, kan nog net wat zaaitijd betreft. 
Aaah zo lekker al die Deutsche Beeren, Himbeeren, Erdbeeren, Heidelbeeren, Brombeeren, Johannisbeeren, Holunderbeeren...En die Duitse Beer met petje is ook best een lekker ding 😋
Ik nam uit de supermarkt ook een tijdschrift mee met lekkere (inmaak-)recepten waar o.a. deze lekkere bessen en vruchten in verwerkt worden. Al een heerlijk toetje gemaakt: Heidelbeer-quark-auflauf, oftewel blauwebes-kwark-ovenschotel. Het recept vind je in het kookboek van Jaantje
Tuinplanten in het wild
Bij ons te koop in het tuincentrum, hier gewoon in het wild: Sanguisorba ofwel Pimpernel. Groeit in vochtige graslanden, goed om te weten voor de standplaats in de tuin. 
Ook veel gezien: wilde tijm (ook majoraan zagen we regelmatig), hier met een metaalvlindertje. Deze kruiden groeien goed in de zanderige grond van Zuidwest-Pfalz.