donderdag 27 februari 2014

Voorjaarsschoonmaak

Zoek het koolmeesje in de pruimenboom. 
Vanuit huis konden we zien dat de koolmeesjes regelmatig even door het gat van het nestkastje naar binnen gluurden, is de boel al in orde voor een nieuw nestje? Niet dus. Hoog tijd om in actie te komen, volgens deskundigen (Vogelbescherming Nederland) moet je het nestkastje in oktober/november schoonmaken. 
O ehm... beter laat dan nooit. Gewapend met kruisschroevendraaier de ladder op en het huisje van de muur los maken. Er zat een onaangename maar toch ook mooie verrassing in het nest: een vogelskeletje en twee eitjes, heel. Dat gooi je ook niet zomaar in de kliko, ik niet tenminste. Het nestje voorzichtig opgepakt en in een oude klomp gelegd, foto gemaakt. Het roept nogal wat vragen op, zo'n vondst: zijn pa en ma koolmees slachtoffer geworden van onze katten, waardoor het jong niet meer gevoed kon worden? En hoe kan het dat er nog twee eitjes in liggen? Zelfde legsel en nooit uitgekomen? 
In ieder geval, het huisje is weer proper en de koolmeesjes kunnen beginnen met de inrichting. Leuk om te zien wat ze daarvoor gebruiken. In het oude nest: mos, gras, wol. Ook weer een reden om je tuin niet al te netjes te maken. Ik hoop dat de meesjes dit jaar meer geluk hebben bij het uitbroeden en opvoeden van hun kroost. 

:-(  lugubere vondst in de winter
Alles over tuinvogels, hoe je je tuin aantrekkelijk maakt voor vogels, nestkastjes, vogels voederen, vind je op de site van Vogelbescherming Nederland. (En dus ook wanneer je het nestkastje schoon moet maken...) naar de site van de vogelbescherming

Foto van een foto in het plakboek: druk met voederen, de meesjes vliegen af en aan. 

donderdag 20 februari 2014

Even lente

Eén van de daglelies uit de geel/oranje border
Regen tegen de ramen. Hoe vaak hebben we dat al gezien deze 'winter'?! Maar afgelopen weekend leek het even lente. En in de lente gaat het kriebelen, dus flink wat gedaan in de tuin. De geel/oranje border moest op de schop, zowel letterlijk als figuurlijk. Het is de grootste border in de tuin en hij was nog steeds niet helemaal naar mijn zin, het bleef een beetje raar rommeltje. Eind van de zomer zag ik wat er niet klopte: de daglelies stonden niet op de goede plek. 

De daglelie (Hemerocallis) is een vaste plant die afhankelijk van de soort van mei/juni tot augustus/september met mooie, lelieachtige bloemen bloeit. Elke bloem bloeit maar één dag maar er zitten er zoveel aan de plant dat dat niet opvalt. Afgezien van de Nederlandse naam en de vorm van de bloem heeft de plant niks met lelies te maken. De Hemerocallis is er in vele soorten; van wit, naar geel, oranje tot chocoladebruin, enkele of dubbele bloemen. De enkele bloemen vind ik zelf het mooist, je kan ze zelfs eten, wist ik al heel lang maar ik vond het altijd een beetje zonde om mijn tanden in zo'n mooie bloem te zetten. Afgelopen zomer heb ik er toch maar eens een geproefd, smaakt fris zoetig. 

De geel/oranje border zomer 2012
Terug naar de border, daar stonden al twee soorten Hemerocallis toen we hier kwamen wonen, een bruinrode en een gele met rood hart, en die heb ik natuurlijk lekker laten staan. Van alles erbij geplant maar zoals gezegd, het werd geen geheel. En toen zag ik het, de daglelies stonden te ver naar achteren waardoor er 'deuken' in de border kwamen. Dus zaterdag de spa gepakt en de planten uitgespit, dat ging best makkelijk want de Hemerocallis maakt een compacte wortelkluit. Elke plant in vier stukken gedeeld met de spa (au!) en verschillende pollen weer in de border geplant, bijna op de eerste rij. Op de leeggekomen plekken heb ik grassen geplant die wat hoger worden, ook volgens de methode 'verdeel en heers', dus grassen die al in andere borders stonden uitgespit, in kleinere stukken gestoken en gescheurd en weer uitgeplant. 


Van één ....
...naar vier planten. 
Er stonden nog wat planten in 'de wachtkamer', een stukje grond waar ik nieuwe planten en stekjes plant tot ze naar hun definitieve plek kunnen, deze konden nu naar hun plek in de border. En nu afwachten of deze compositie er in de zomer als alles volgroeid is, uitziet zoals ik het in mijn hoofd heb.  
Van de koopjestafel in het tuincentrum:
Hemerocallis 'Luxury Lace'


 
Hemerocallis 'Gentle Sheperd' 

En verder in Hof van Jaantje:


De sierappel gesnoeid. Nog nooit heb ik er zo lang appeltjes aan gezien, meestal was hij eind december al kaal gegeten door de vogels.

De eerste krokussen bloeien, in het gras onder de appelboom. 

woensdag 5 februari 2014

medicijn tegen chagrijn

takkenzaagje 
Maandag, met het verkeerde been uit bed gestapt. Of misschien wel met beide benen helemaal fout. De douche schoonmaken, daar word ik ook niet vrolijker van. Helemaal geen zin om te poetsen en te boenen en is die wasmand nu alweer vol? De douche wacht al zeven jaar op een grondige renovatie, er groeit van alles wat je helemaal niet in een douche tegen wilt komen. Schrobben met schoonmaakazijn, hoe zuur wil je het hebben. 
Buiten een strakblauwe lucht en stralende zon, het lijkt wel lente. Als het huishouden gedaan is, trek ik een oude jas aan en m´n knalgroene vakbondsjaal (ooit overgehouden aan een demonstratie in de ArenA). Stap in m'n groene Lidl-klompen. Pak de ladder, snoeischaar, takkenschaar en takkenzaag uit de schuur. Ten strijde! 

Boompje bij de kapper
Ik ga me eens even lekker uitleven op de bolacacia's die langs het pad staan. Om het jaar worden deze boompjes geknot maar de laatste in de rij van vijf is vorig jaar niet meer aan de beurt gekomen. Laat het nu ook net de grootste van het stel zijn. De takken zijn dus behoorlijk dik geworden. Al snel gaan mijn jas en das uit en verdwijnt ook mijn slechte humeur als sneeuw voor de zon. Knippen, zagen en sjouwen in de zon, heerlijk. 

De takken stapel ik op op de takkenwal die ik twee jaar geleden gemaakt heb in een hoekje van de tuin voor de lelijke, kale coniferenstammen. Er kunnen nog heel wat takken bij. De buitenste takken gaan er vlot af, maar er komt een punt dat je denkt - hoe ga ik die laatste dikke takken er ooit afkrijgen? Na wat manoeuvreren met ladder en trap, innige omhelzing met de boom met linkerarm en zagen met rechts, is het dan toch ineens voor elkaar. De eerste boom is kaal. 

Zomer 2013, zicht op de rij
bolacacia's 
Eigenlijk moeten de takken nog korter afgezaagd worden, daar heb ik het goede gereedschap niet voor. Kettingzaag te leen gevraagd! (liefst met tuinman) 
Een weetje: de bolacacia heet officieel Robinia pseudoacacia 'Umbraculifera'
(Latijn is de officiële voertaal in tuinenland). 
Robinia is de naam van de boom. Pseudoacacia betekent zoveel als schijn-acacia (een nepper dus) en 'Umbraculifera' - het derde deel van de naam -zegt iets over de vorm. Umbra betekent schaduw, scherm en ferre vorm of dragen. Schermdragend, parapluvormig, best logisch toch? 
Goed gereedschap is het halve werk. 



Nog vier te gaan..



Vier gedaan, nog één te gaan...