Hof van Jaantje: Even lente

Eén van de daglelies uit de geel/oranje border

Regen tegen de ramen. Hoe vaak hebben we dat al gezien deze 'winter'?! Maar afgelopen weekend leek het even lente. En in de lente gaat het kriebelen, dus flink wat gedaan in de tuin. De geel/oranje border moest op de schop, zowel letterlijk als figuurlijk. Het is de grootste border in de tuin en hij was nog steeds niet helemaal naar mijn zin, het bleef een beetje raar rommeltje. Eind van de zomer zag ik wat er niet klopte: de daglelies stonden niet op de goede plek.

De daglelie (Hemerocallis) is een vaste plant die afhankelijk van de soort van mei/juni tot augustus/september met mooie, lelieachtige bloemen bloeit. Elke bloem bloeit maar één dag maar er zitten er zoveel aan de plant dat dat niet opvalt. Afgezien van de Nederlandse naam en de vorm van de bloem heeft de plant niks met lelies te maken. De Hemerocallis is er in vele soorten; van wit, naar geel, oranje tot chocoladebruin, enkele of dubbele bloemen. De enkele bloemen vind ik zelf het mooist, je kan ze zelfs eten, wist ik al heel lang maar ik vond het altijd een beetje zonde om mijn tanden in zo'n mooie bloem te zetten. Afgelopen zomer heb ik er toch maar eens een geproefd, smaakt fris zoetig.

De geel/oranje border zomer 2012

Terug naar de border, daar stonden al twee soorten Hemerocallis toen we hier kwamen wonen, een bruinrode en een gele met rood hart, en die heb ik natuurlijk lekker laten staan. Van alles erbij geplant maar zoals gezegd, het werd geen geheel. En toen zag ik het, de daglelies stonden te ver naar achteren waardoor er 'deuken' in de border kwamen. Dus zaterdag de spa gepakt en de planten uitgespit, dat ging best makkelijk want de Hemerocallis maakt een compacte wortelkluit. Elke plant in vier stukken gedeeld met de spa (au!) en verschillende pollen weer in de border geplant, bijna op de eerste rij. Op de leeggekomen plekken heb ik grassen geplant die wat hoger worden, ook volgens de methode 'verdeel en heers', dus grassen die al in andere borders stonden uitgespit, in kleinere stukken gestoken en gescheurd en weer uitgeplant.

Van één ....

...naar vier planten.

Er stonden nog wat planten in 'de wachtkamer', een stukje grond waar ik nieuwe planten en stekjes plant tot ze naar hun definitieve plek kunnen, deze konden nu naar hun plek in de border. En nu afwachten of deze compositie er in de zomer als alles volgroeid is, uitziet zoals ik het in mijn hoofd heb.