zaterdag 21 februari 2015

Het eerste ei


Net even de tuin in geweest; afgerot paaltje vervangen, appelboompjes gesnoeid. Nu even opwarmen met een glas thee want het is nog best koud. Ik kan nu ook niet zo heel veel doen in de tuin doordat het gisteren de hele dag regende, de grond is kleddernat. Maar afgelopen week hadden we een paar prachtige, zonnige dagen en kon ik lekker wat doen. Dan lijkt het wel voorjaar, maar het is natuurlijk nog dik een maand winter, wie weet wat er nog allemaal boven ons hoofd hangt aan winterse buien. Maar toch, de kippen hebben de eerste eieren alweer gelegd, de krokussen en sneeuwklokjes bloeien en de eerste bij is ook gesignaleerd. We hebben genoten van de zon op ons overdekte terrasje, de kussens met nieuwe hoesjes zijn in gebruik genomen. 


Het eerste ei

Ha! De lente is in aantocht.
De kippen stoppen als de dagen korter worden met het leggen van eieren, er is dan te weinig daglicht om een ei te 'produceren'. En toch liggen er 's winters eieren in de winkel?! Ja, de kippenhouder verlengt de dagen door het licht aan te laten in het kippenhok. Als de kippen 10 uur licht hebben op een dag, zullen ze ook in de winter eieren blijven leggen, al met al leggen ze wel minder dan 's zomers. Mijn dames mogen het in de winter rustig aan doen, het licht gaat niet aan in het hok, hebben ze even een legpauze. Des te leuker is het om op een dag het eerste ei te vinden. 


knippen, knakken en de kantjes ervan aflopen

De zaaddozen van de teunisbloem vormen ook weer mooie bloemen
De uitgebloeide bloemstengels die in herfst en winter de tuin sierden, worden nu in stukjes geknipt of gewoon met de handen geknakt. De stengelstukjes blijven in de borders liggen, ze kunnen daar langzaam verteren en zorgen zo voor voeding voor plant en dier en voor bescherming van het jonge groen. De gedroogde bloemaren waar nog veel zaad in zit, bijvoorbeeld van teunisbloem en vingerhoedskruid, knip ik voorzichtig af en stop ik in de groene bak. Anders ben ik over een poosje alleen maar jonge planten aan het wieden. 


Ook wel weer een beetje jammer om de boel af te knippen, de zon scheen weer zo mooi door de teunisbloem-staken...eerst even een paar foto's maken en dan de schaar erin! Langzaam wordt het dus kaal in Hof van Jaantje maar zo kunnen we het kleine bollengrut weer beter zien bloeien. Met de kantensteker alle grasranden afgestoken langs paden en borders, letterlijk de kantjes er van aflopen dus. Nu deze afgestoken randen nog weghalen, op de knietjes met het krabbertje gaat dat het best, ondertussen een beetje wieden aan de rand van de border. De graspollen, waar aardig wat grond aan blijft hangen, gooi ik in de kippenren. De dames zijn er weer bij mee, pikken eerst naar beestjes in de kluit en eten daarna het groen op. 

uitje 


Links en rechts bloeit de toverhazelaar

(Ik blijf maar doorschrijven want nu hagelt het...)
Het is er deze week dan eindelijk van gekomen om het arboretum in Kalmthout te bezoeken. 
Een arboretum is een bomenverzameling, en bomen zijn in de winter kaal dus wat moet je daar dan in februari zoeken? Nou, in Kalmthout hebben ze de grootste verzameling toverhazelaars (Hamamelis) van Europa staan en die bloeien nu! Prachtig om te zien, gekleurde franjes aan kale takken in tinten lichtgeel tot diep roestbruin. En ze geuren ook nog eens heerlijk. We genoten van de wandeling door dit prachtige bomenpark waar ook Helleborus en sneeuwklokjes bloeiden. 


Komt er zo'n prachtige toverhazelaar in Hof van Jaantje? Nee, want op de kleigrond heeft deze struik het niet echt naar zijn zin en ze zijn te duur om het er maar op te wagen. (lees hier meer over de toverhazelaar) De zon komt weer een beetje door, maar ik denk niet dat het vandaag nog wat wordt in de tuin. Alles is net weer kleddernat geregend en het zal de laatste bui niet zijn voor vandaag. 


Deze rode soort vonden we erg mooi




zaterdag 14 februari 2015

Naar de sportschool? Mij niet gezien!

Afgelopen twee dagen heerlijk in de tuin aan het werk geweest. Lekker in de buitenlucht, met of zonder zon, wieden, snoeien, planten, sjouwen. Volop in beweging. Wie een tuin heeft hoeft niet naar de sportschool! Een aantal jaar geleden was mijn antwoord op de vraag of ik iets aan sport deed dan ook: nee, want ik heb een tuin. Uiteindelijk vond ik een heel leuk clubje waar ik karate-oefeningen leerde, karate-zonder-vechten simpel gezegd en toen dat stopte, stapte ik over op yoga. Want het is natuurlijk toch wel goed om de spieren getraind te houden ook al beweeg je veel in de tuin. Al het bukken, knielen, hurken, tillen en draaien voel je ´s avonds wel in je lijf en een verkeerde beweging is snel gemaakt. Dat kunnen we niet hebben als tuiniers, want als je door je rug gaat, is het wel even gedaan met de tuinpret. Opletten dus hoe je tijdens het tuinieren beweegt, netjes door de knieën bij het tillen, geen kromme rug, buikspieren aanspannen enz. Eigenlijk zouden we even een warming-up moeten doen voordat we het onkruid te lijf gaan. 


                                                       
Waar ik op let als ik in de tuin werk, is dat ik niet te lang in dezelfde houding blijf werken. Door klusjes af te wisselen, wieden en snoeien bijvoorbeeld en regelmatig even overeind te komen en een stukje te lopen bijvoorbeeld om een emmer onkruid naar de composthoop te brengen, voorkom ik dat ik 'vastroest' in een houding. En natuurlijk regelmatig pauzeren met een kop thee en genieten van het groen om je heen. 

Na wieden en snoeien voldoende opgewarmd, jas en das kunnen uit. 
Type bij Google 'tuinieren is gezond' in en je krijgt tal van artikelen die beschrijven hoe gezond tuinieren is. Naast de nodige lichaamsbeweging die het geeft, verminderd het ook stress en verlaagt het de bloeddruk. Waar samen getuinierd wordt, bijv. op een volkstuincomplex of gezamenlijke stadstuin, zorgt het ook nog voor sociale contacten en verbroedering (site)Bert Ydema, oud-onderwijzer die bijna 40 jaar lang Amsterdamse schoolkinderen liefde voor natuur en tuinieren leerde, schreef het boekje 'Tuinier je fit!' waarmee hij ouderen aanspoort te gaan tuinieren om in beweging te blijven. 

Er was ook een tegengeluid te vinden, tuinieren minder gezond dan gedacht! Dat was even schrikken, op de site van Huisarts en Wetenschap nog wel, serieus te nemen dus. Het minder gezonde aspect zit vooral in het onveilig gebruiken van motormaaiers, electrische heggenscharen e.d. waarmee tuiniers letsel oplopen. Ga dus altijd veilig te werk met waar nodig de juiste beschermingsmiddelen: veiligheidsbril, gehoorbeschermers, mondkapje, handschoenen en stevige schoenen. 

Lief krokusje in het gras


De sneeuwklokjes luiden het eind van de winter in 






Zo lenig en soepel, om jaloers op te worden.


zaterdag 7 februari 2015

Het stenen tijdperk

Voortuintijd

Aanbellen, wachten..."Goedemiddag, ik collecteer voor de Hersenstichting."
"O, ja...ik zal even kijken of ik wat heb."
Weer wachten en ondertussen het voortuintje bestuderen, als dat er is. Nu valt daar in de eerste week van februari niet heel veel te zien maar toch:
Een enorme klimhortensia naast de voordeur, dikke kabels van takken en de uitlopers al mooi in knop. Hier en daar nog een gedroogde bloemscherm. Moet er 's zomers heel mooi uitzien.
Sneeuwklokjes, winterakoniet, een enkel vroeg krokusje.
Primula's die al met bleke bloemetjes bloeien.
Ook veel tuintjes waar gewoon niets te beleven valt, de bekende grind- en tegelvlaktes, versierd met zwerfvuil dat wappert in de snijdend koude wind. Hier en daar nog een kerstboom met lichtjes.
In de villawijk veel grijs steen - pardon - antraciet. Oprit breed genoeg voor twee auto's. Grote potten - ook antraciet uiteraard - gevuld met bamboe of hortensia. Bruine beukenhagen die ritselen in de gure wind. Duurt nog wel even voordat ze weer uitlopen. Af en toe ook een desolaat grasveld, was het geld op? Gelukkig werd er wel vaak een gift in de bus gedaan.


Op een site van een tuincentrum deze foto onder het kopje:
"De kunst van mooie voortuinen" ...geen commentaar....
Ach ja, voortuintjes, wat moet je ermee? We gaan steeds meer terug naar het straatbeeld van een eeuw geleden: een bestraat deel voor het huis, al dan niet met een omheining. Al zijn de stenen nu wel flink wat groter en is de zinken teil nu gevuld met viooltjes. En ook de achtertuinen veranderen in rap tempo voor een groot deel in een stenen vlakte. Waarom? Omdat het makkelijk is! De bezem erover en je bent klaar. Een keer in het jaar de hogedrukreiniger erop. Ook creeëren mensen op deze manier ruimte om hun (tweede) auto, fietsen, kliko's kwijt te kunnen. En in de achtertuin het buitenbankstel, trampoline en glijbaantje. En natuurlijk moet iedereen helemaal zelf weten hoe ze de ruimte om hun huis inrichten, alleen, deze verstening vormt een steeds groter probleem voor het milieu. In het artikel Tegelterreur (Martin Hendriksma, 1 mei 2014, Vrij Nederland) worden de volgende consequenties genoemd: "Warmte blijft boven oppervlakten met veel steen langer hangen. Op tropische dagen ontstaan daardoor 'stedelijke hitte-eilanden' die de gezondheid van kwetsbare groepen als bejaarden en zieken bedreigen. 'Hittestress', in jargon. Door de verstening neemt ook de biodiversiteit af: vogels, vlinders en andere dieren vertrekken uit de achtertuin. En omdat de grond door alle tegels minder water kan absorberen, dreigt bij elke hoosbui het riool te overstromen." 


Om de betegeling van Nederland terug te dringen, is er door onderzoekers uit Groningen en Wageningen een projectgroep gestart: Operatie Steenbreek.


Ik hoop van harte dat zij slaagt in haar opzet en er weer meer groen en minder steen te zien zal zijn in de Nederlandse tuinen. Ook is er een facebookpagina die zich inzet voor meer groen en minder steen: facebookpagina Stop de verstening


vijver 

In januari schreef ik over het openhouden van de vijver bij vorst. Afgelopen week was het een aantal nachten iets onder nul en vroor het vijvertje langzaam dicht. Dat leverde weer mooie plaatjes op. De katten zijn gewend uit de vijver te drinken maar dat kon nu dus even niet. Peppi, de jongste die dit allemaal voor het eerst meemaakt, liep een rondje rond de vijver en probeerde van alle kanten om ergens een slokje water te halen. Met een pan kokend water op het ijs was er snel een wak gesmolten, kon hij zijn dorst lessen en was ook de zuurstofvoorziening voor de vissen geregeld.


Klimopblad onder ijs 

Peppi in verwarring 

Een makkelijke manier om een wak te smelten in het ijs. 
Gedeeltelijk ingevroren waterkers, lang houdbaar.