Annabelle snoeien - of niet?

Vanuit mijn kantoor op de eerste verdieping kijk ik de schooltuin in, de tuinmannen zijn aan het werk en dat gaat altijd met veel lawaai gepaard. Kijk die knul daar, druk met de bladblazer in de weer. Door de muts met oorkleppen en de motor op zijn rug lijkt hij wel een grote brommende kever met oranje schild. Hij zal het wel koud hebben, de arme drommel, als hij nou een bezem had - dan kon hij lekker het vuil bij elkaar vegen en kreeg hij het vanzelf warm. Hadden de kinderen in de klaslokalen waar hij voorbij komt met al z'n herrie ook niet zo'n last van hem. Maar ja - zo gaat dat tegenwoordig - leve de vooruitgang. Zijn collega staat ondertussen vuil te kappen in de border, dat gaat nog wel op spierkracht. 

In deze border aan de voorkant van de school staan voornamelijk hortensia's: Hydrangea arborescens 'Strong Annabelle', de doorgekweekte stevigere versie van de oorspronkelijke 'Annabelle' - de hortensia die in de zomer getooid is met grote, witte bollen. Ze staan volop in de zon, maar daar zou deze hortensia tegen moeten kunnen - daar heb ik met de ontwerper van de schooltuin nog een discussie over gehad maar hij bleef bij zijn standpunt: deze Annabelle kan er tegen. Hoe komt het dan dat ze de hele zomer staan te verpieteren en verschrompelen? Ja, door de droogte, we moesten ze maar flink water geven! Volgens mij is dit gewoon een gevalletje van verkeerde plantkeuze. De hortensia wil een vochtige, goed doorlatende grond en de schooltuin bestaat voornamelijk uit zandgrond - droog en schraal. Het zou kunnen helpen om de aarde te bedekken, bijvoorbeeld door bodembedekkers tussen de struiken te laten groeien, zodat het vocht minder snel verdampt. 

Op de foto's kun je zien dat de struiken gesnoeid zijn, in december! Mijn mond viel open van verbazing toen ik dat zag. We mogen nu de hele winter tegen een kale border aankijken: alle mooie gedroogde bloemstengels zijn afgeknipt! En natuurlijk is al het snoeiafval netjes afgevoerd, dus nog geen bodembedekking. 

Hoe sierlijk, Annabelle in de winter met een sneeuwmuts op. 

Buigen voor koning Winter

Zo moet het dus eigenlijk niet, hoe dan wel? Je kunt deze hortensia het beste in maart snoeien, je knipt ze tot 20 à 30 cm boven de grond af. Wil je wat stevigere planten dan knip je ze tot zo'n 60 cm boven de grond af, ze krijgen nieuwe takken op het oude hout dat al wat stevigheid heeft. Vind je het wel erg rommelig om de uitgebloeide struiken de hele winter te laten staan, bijvoorbeeld doordat ze door een storm afgeknakt zijn, snoei ze dan uiterlijk begin november. De snoeiwonden kunnen dan voor de vorst nog dichtgroeien waardoor de plant beter beschermd is tegen vrieskou. 

Het snoeihout knip je fijn en laat je tussen de planten liggen, het zal langzaam verteren en op die manier voeding afgeven aan de planten. Kleine bodemdieren voeden zich met dit afval en vogels eten deze bodemdiertjes. En zoals gezegd, een goede laag bodembedekking houdt de grond vochtig. 

De 'Annabelle' is een modeplant die je veel terugziet in moderne tuinen. Vaak ook in grote groepen aangeplant, zoals in onze schooltuin. Het ziet er best spectaculair uit, zo'n grote groep witte bollen in de zomerzon. Naar de herfst toe verkleuren ze fraai lichtgroen, de bloemblaadjes worden dan ook wat steviger. Je kunt ze dan heel goed in een vaas zetten met een klein laagje water. De bollen drogen langzaam op, heb je er de hele winter plezier van. Tot slot, eigenlijk zijn het helemaal geen bloemen maar een enorme hoeveelheid schijnbloemen die in een bolvorm groeien: ze hebben geen meeldraden en/of stamper en zijn dus onvruchtbaar. Hier en daar zit er tussen deze schijnbloemen (steriele bloemen) een echt bloemetje (fertiele bloem). Insecten zoals bijen hebben dus eigenlijk helemaal niets aan zo'n bloemborder vol Annabellen!