Aanleg folievijver

Een grote verandering in de tuin: de vijver is aangelegd! Wat al sinds april een gapend gat in de voortuin was, is nu een mooi spiegelend wateroppervlak. De laatste dagen van mijn zomervakantie waagde ik de sprong in het diepe - stiekem vond ik het toch wel een uitdaging, een folievijver aanleggen. Maar ook hoge bergen worden stap voor stap bedwongen dus ik begon maar gewoon met de eerste stap en sprong met een spade en snoeischaar in de kuil. 

Stap één: de vorm van de vijver verder uitgraven. Alle scherpe zaken die een lek in het folie kunnen veroorzaken moeten verwijderd worden: stenen, takjes, scherven, boomwortels en wat je nog meer allemaal tegen kunt komen in de grond.

Plaats delict: grove vorm uitgegraven m.b.v. een graafmachine

Na stap 1: vijvervorm met verschillende niveau's: 100, 60, 40 en 10 cm diepte. De gehele vijver is ongeveer 3 bij 4 meter. Er kwamen heel wat bakstenen uit de grond, een kleine klaagmuur. Belangrijk bij het vormen van de vijver is dat de bovenranden waterpas liggen, anders kun je de vijver nooit helemaal goed vullen. 

Na het graafwerk was de volgende stap een ritje naar het tuincentrum voor de aanschaf van zand, beschermdoek en vijverfolie. Nu vergeet ik een belangrijke tussenstap: uitrekenen hoeveel folie en doek er nodig is. Hiervoor vond ik een handige formule op internet: vijverfolie berekenen. Kort gezegd neem je de totale breedte, tel daar twee keer de diepte bij op plus nog 1 meter overlap (voor elke zijde 50 cm). Doe het zelfde voor de lengte. 

Er zijn verschillende soorten vijverfolie, ik had bij het tuincentrum keuze uit twee soorten: PVC en EPDM. EPDM is hiervan de stevigste maar ook duurste soort. Zoals de verkoopmedewerker zei: "Het is drie keer zo duur maar gaat ook drie keer langer mee." Het lijkt mij dat drie keer een vijver aanleggen en dus drie keer een lap PVC aanschaffen ook een kostbare aangelegenheid is - zowel wat geld als tijd betreft. Ik kan het betalen, dus ik kocht het duurdere EPDM. Met de nodige assistentie van gespierde mannen kreeg ik de zware vracht in de tuin. De aanleg kon van start gaan. Eerst een laag zand aanbrengen om alle eventuele scherpe steentjes e.d. af te dekken. Daar ging het beschermdoek overheen en als laatste de vijverfolie. Als ik het zo opschrijf lijkt het een karweitje van niets maar ik had een extra uitdaging: wind, heel veel wind! Gelukkig had ik een hoop bakstenen bij de hand om alles een beetje op zijn plaats te houden. Arie stak ook even een handje toe - samen legden we de zware lap folie op zijn plaats. 

Het folie ligt in de kuil, alles een beetje in de vorm geplooid en daarna een heel relaxt werkje: de vijver vullen met water. Met behulp van het water wordt de folie verder in vorm gedrukt. Hier en daar kun je nu de plooien wegtrekken. Een nieuwe vijver kun je het best vullen met kraanwater, dit is schoon en vrij van ziektekiemen en parasieten. 

En zo zag het er na een dagje klussen uit. Randen van het folie omgevouwen naar binnen, vijver bijna helemaal gevuld met kraanwater. De dagen erna regende het behoorlijk dus dat vulde de vijver nog eens lekker bij. 

Weer een paar stappen verder: bij het tuincentrum heb ik zuurstofplanten gekocht, die staan verspreid in het ondiepe deel van de vijver. Ook heb ik bij een vriendin-met-vijver twee emmertjes vijverwater gehaald, om wat nuttige bacteriën toe te voegen. Al lees ik elders op internet dan weer berichten dat je dit juist niet moet doen - wat vooral van toepassing is als je vissen in de vijver wilt. Nou, voorlopig komen er bij mij geen vissen in dus ik waag het erop. 

Met alle bakstenen die bij het graaf- en spitwerk naar boven zijn gekomen ben ik begonnen om de rand af te werken. Het is de bedoeling dat hier ook planten tussen gaan groeien om een natuurlijk ogend geheel te krijgen. Zo te zien is het lekker water!