Krrrrak

AU, gebroken tak! 

Na een gezellig dagje Brugge met het gezin rijden we de oprit op en ik denk: wat zie ik nu aan dat appelboompje? Die tak hangt helemaal naar beneden! Bij nadere inspectie blijkt hij helemaal afgebroken te zijn. Wie heeft er aan mijn boompje gehangen? Of was de last van rijpe appels het arme boompje te zwaar geworden? Als ik de volgende dag de tak een beetje optil, moet ik concluderen dat dit wel een heel zware last is, zoveel appels - het was meer dan de boomtak dragen kon. Hoog tijd om te oogsten, nu staan er drie kistjes appels in de garage, van twee boompjes. O, en nog een doos appels-met-een-plekje in de keuken, die moeten eerst op. 

De appelboompjes stonden al in de Hof toen wij huis en tuin betrokken. Het ene boompje is een Elstar, heerlijk zoetzuur en sappig. De andere appel is voor ons nog steeds een naamloze vrucht. Prachtige pruimrode appels, ook heel goed van smaak. Een sneeuwwitje-appel die je kan oppoetsen tot 'ie als een spiegeltje glimt en je toelacht: bijt in mij! Gelukkig is er geen boze stiefmoeder in het spel en kunnen we zonder schadelijke gevolgen een appeltje weghappen. Verschillende (semi-)deskundigen hebben zich al het hoofd gebroken over de naam van het appeltje, tot nu toe zonder resultaat. 

de sneeuwwitje-appel

Ik had eigenlijk in mei/juni al appeltjes moeten plukken, vruchtdunning dus. Appels groeien in trosjes van drie of vier bij elkaar, door er jonge vruchten tussenuit te halen kunnen de een of twee appels die blijven hangen beter doorgroeien. Je krijgt zo minder appels maar wat blijft hangen is wel van betere kwaliteit. Ik vond het nooit zo'n probleem, kleine appeltjes, maar nu die tak afgebroken is, zal ik volgend jaar toch ook maar netjes gaan dunnen. Ik heb nog heel wat kleinere appels aan de boom laten hangen, die zijn voor de vogels.

Na een forse snoeibeurt vorig jaar, zit de sierappel dit jaar weer vol vruchten. 

Kist vol elstar, wij zijn rijk!