Hof van Jaantje: Het stenen tijdperk

Voortuintijd

Aanbellen, wachten..."Goedemiddag, ik collecteer voor de Hersenstichting."

"O, ja...ik zal even kijken of ik wat heb."

Weer wachten en ondertussen het voortuintje bestuderen, als dat er is. Nu valt daar in de eerste week van februari niet heel veel te zien maar toch:

Een enorme klimhortensia naast de voordeur, dikke kabels van takken en de uitlopers al mooi in knop. Hier en daar nog een gedroogde bloemscherm. Moet er 's zomers heel mooi uitzien.

Sneeuwklokjes, winterakoniet, een enkel vroeg krokusje.

Primula's die al met bleke bloemetjes bloeien.

Ook veel tuintjes waar gewoon niets te beleven valt, de bekende grind- en tegelvlaktes, versierd met zwerfvuil dat wappert in de snijdend koude wind. Hier en daar nog een kerstboom met lichtjes.

In de villawijk veel grijs steen - pardon - antraciet. Oprit breed genoeg voor twee auto's. Grote potten - ook antraciet uiteraard - gevuld met bamboe of hortensia. Bruine beukenhagen die ritselen in de gure wind. Duurt nog wel even voordat ze weer uitlopen. Af en toe ook een desolaat grasveld, was het geld op? Gelukkig werd er wel vaak een gift in de bus gedaan.

Op een site van een tuincentrum deze foto onder het kopje:

"De kunst van mooie voortuinen" ...geen commentaar....

Ach ja, voortuintjes, wat moet je ermee? We gaan steeds meer terug naar het straatbeeld van een eeuw geleden: een bestraat deel voor het huis, al dan niet met een omheining. Al zijn de stenen nu wel flink wat groter en is de zinken teil nu gevuld met viooltjes. En ook de achtertuinen veranderen in rap tempo voor een groot deel in een stenen vlakte. Waarom? Omdat het makkelijk is! De bezem erover en je bent klaar. Een keer in het jaar de hogedrukreiniger erop. Ook creeëren mensen op deze manier ruimte om hun (tweede) auto, fietsen, kliko's kwijt te kunnen. En in de achtertuin het buitenbankstel, trampoline en glijbaantje. En natuurlijk moet iedereen helemaal zelf weten hoe ze de ruimte om hun huis inrichten, alleen, deze verstening vormt een steeds groter probleem voor het milieu. In het artikel Tegelterreur (Martin Hendriksma, 1 mei 2014, Vrij Nederland) worden de volgende consequenties genoemd: "Warmte blijft boven oppervlakten met veel steen langer hangen. Op tropische dagen ontstaan daardoor 'stedelijke hitte-eilanden' die de gezondheid van kwetsbare groepen als bejaarden en zieken bedreigen. 'Hittestress', in jargon. Door de verstening neemt ook de biodiversiteit af: vogels, vlinders en andere dieren vertrekken uit de achtertuin. En omdat de grond door alle tegels minder water kan absorberen, dreigt bij elke hoosbui het riool te overstromen."

Om de betegeling van Nederland terug te dringen, is er door onderzoekers uit Groningen en Wageningen een projectgroep gestart: Operatie Steenbreek.

Ik hoop van harte dat zij slaagt in haar opzet en er weer meer groen en minder steen te zien zal zijn in de Nederlandse tuinen. Ook is er een facebookpagina die zich inzet voor meer groen en minder steen: facebookpagina Stop de verstening

vijver

In januari schreef ik over het openhouden van de vijver bij vorst. Afgelopen week was het een aantal nachten iets onder nul en vroor het vijvertje langzaam dicht. Dat leverde weer mooie plaatjes op. De katten zijn gewend uit de vijver te drinken maar dat kon nu dus even niet. Peppi, de jongste die dit allemaal voor het eerst meemaakt, liep een rondje rond de vijver en probeerde van alle kanten om ergens een slokje water te halen. Met een pan kokend water op het ijs was er snel een wak gesmolten, kon hij zijn dorst lessen en was ook de zuurstofvoorziening voor de vissen geregeld.