donderdag 24 april 2014

Rondje tuin

We zijn zo zonder winter het voorjaar in gerold en wat groeit het allemaal hard, het is bijna niet bij te houden. Hé, de pruimenboom staat in bloei. Hé, de pruimenboom is alweer uitgebloeid. De kers bloeit, de kers bloeide, de appel...enz. Met het kleine beetje regen dat er valt groeit alles toch vrij goed, maar een flinke regenbui zou fijn zijn voor de tuin. Bij voorkeur 's nachts natuurlijk. Over regen gesproken, één van mijn favorieten in de tuin bloeit: de blauwe regen. 
Losjes bungelen de lilablauwe trossen over de schutting. En wat ruiken ze heerlijk. Slakken vinden blauwe regen trouwens ook heerlijk. Vind je 's morgens ineens afgeknabbelde bloemtrossen op het terras. Dit jaar was ik er op tijd bij, een paar forse slakken van de takken afgeplukt. 

Boshyacint (Hyacinthoides non-scripta)
met koolwitje.


Blauw is mijn favoriete kleur maar echt blauwe bloemen zijn er niet veel. In het voorjaar is er nog het meest blauw in de tuin te vinden zoals blauwe druifjes, (bos)hyacinten, akelei en irissen. Boshyacinten heb ik volop en het leuke is, je krijgt er vanzelf steeds meer van. Ook in het gras groeien ze heel goed. 

Boshyacint en gewone vogelmelk (Ornithogalum umbellatum). De vogelmelk is ook een bolplant die zichzelf uitzaait en waar je vanzelf een veld vol van krijgt. 
Centaurea montana


Nog een mooie blauwe die nu begint te bloeien is de korenbloem. Deze Centaurea montana is een 'vaste' korenbloem en komt dus ieder jaar weer terug. Lekker uit laten bloeien en ze zaait zichzelf verder uit zonder dat je er echt te veel van krijgt. 

Het blad van Phlomis tuberoza 'Amazone' heeft een mooie spiraalvorm. 

Waar ik nu ook van geniet, zijn alle verschillende bladvormen en -kleuren van de vaste planten die nog niet bloeien. Minstens zo mooi en zeker zo belangrijk als de bloem is het blad. Bloeien doen de meeste planten tenslotte maar een paar weken. 


Het grijs van Artemisia 'Silver queen' naast roodbladige
Penstemon 'Husker red'. 
Veel te zien dus tijdens mijn dagelijkse rondje tuin. Het onkruid groeit trouwens net zo hard dus er is nog een hoop werk te doen. Ik kijk nu vooral uit naar het moment waarop de Iris Germanica gaat bloeien, er is al een donkerpaars puntje bloem te zien. 



Bedauwd akeleiblad, minstens zo sierlijk als de bloemen die nog volgen. 


Tongvaren rolt zich uit. (Asplenium scolopendrium)

vrijdag 18 april 2014

Compost ingewikkeld? Valt best mee.

Dit zou wel eens een ingewikkeld verhaal kunnen worden, een stukje over compost. Maar nee, laat ik het het simpel houden. Ik sla het dikke handboek Ecologisch tuinieren dicht en ga jullie in eigen woorden vertellen wat mijn ervaringen zijn met compost. Geen uitleg over mesofiele of thermofiele bacteriën dus. Gewoon een verhaal over hoe ik in mijn hof compost maak en gebruik.


De bakken 

In de tuin staan twee compostvaten, achtergelaten door de vorige bewoners. Niet echt de ideale compostbak maar weggooien kan altijd nog en met enige aanpassing valt er prima compost in te maken: 
1: De bodem heb ik eruit gehaald zodat wormen en andere beestjes makkelijk in het afval kunnen kruipen en teveel aan vocht makkelijk uit de bak kan. 
2: De deksels zijn eraf zodat er regenwater in kan en de hoop niet uitdroogt. 
De vaten staan op een licht beschaduwde plaats zodat de compost niet uitdroogt maar ook niet te koud wordt; warmte en vocht zijn belangrijk bij het maken van compost. Omdat de bakken niet moeders mooiste zijn, heb ik er een takkenwal voor gemaakt.

De composthoop opbouwen.

Compost komt van het Latijnse compositus, wat samenstellen betekent, en dat is wat je doet bij het maken van compost: groenafval zo samenstellen dat het goed kan verteren en een goede meststof wordt voor de tuin. Belangrijk is om af te wisselen:
  • Droog met nat afval zoals stro/takken/zaagsel afgewisseld met groen blad/groenteafval;
  • Vers met oud afval zoals groen blad/groenteafval afgewisseld met al wat verteerde compost of gedroogd blad;
  • Als je het hebt kun je de lagen groenafval afwisselen met een laag stalmest, zoals ik doe met mest van de kippen. 
Begin je met composteren dan werkt het goed om tussen de lagen 'compostmaker' te strooien, te koop bij tuincentra. Het hoeven geen nette, aparte lagen te worden, gewoon steeds een beetje door elkaar rommelen. Lucht tussen het afval is heel belangrijk voor het composteringsproces. 

In de boeken staat: 'vul de composthoop met alle materialen', maar ik heb nooit zoveel afval op voorraad liggen dat het vat in één keer vol is, dat duurt wel een paar weken. Ik verzamel groente- en fruitafval, eierschalen en koffiegrom in een afvalemmertje in de keuken. Is het vol dan loop ik er mee naar de compostvaten achter in de tuin. Bij het wieden ben ik zeer selectief en scheid ik onkruid voor compostvat van onkruid voor de groene bak. Onkruid met zaad en wortelonkruid gaat niet op mijn composthoop! De hoop wordt niet warm genoeg om zaad en wortel te doden. 

In een oud konijnenrennetje verzamel ik wat grover materiaal, dikkere stengels, takken, herfstblad. Voor dit in het vat kan, moet het eerst fijner gemaakt worden. Het is sowieso het best om alles wat in de compost gaat klein te knippen of snijden, logisch want wat klein is, verteert sneller. Uitzondering is grasmaaisel, dat is te klein en fijn om goed te composteren. Grasmaaisel gaat aan elkaar plakken en vormt een schimmelige koek. Je kan het daarom beter eerst mengen met wat droger afval of niet op de composthoop gooien maar gelijk tussen de planten. 

Wel/niet op de hoop.

Komen we vanzelf bij het hoofdstuk wat wel/niet op de composthoop kan, soms in tegenstelling tot wat je elders leest omdat ik ervaren heb dat het wel of juist niet goed verteert:  


WEL: groente- fruitafval (citrus met mate), koffiegrom, theezakjes, keukenrol -papier en -karton, ander onbedrukt karton, eierschalen, tuinafval, mest van planteneters met zaagsel/hooi/stro, uitgebloeide boeketten, oude potplanten (met potgrond).



NIET: gekookt of gebakken keukenafval (gaat schimmelen), aardappelschillen (gaan groeien), onkruid met zaden, wortels van wortelonkruiden (zoals strekgras, winde, zevenblad en paardenstaart), coniferengroen (duurt veel te lang voor het verteert), grasmaaisel (tenzij gemengd met droger materiaal), mest van vleeseters, as, en nog een heleboel waarvan je logischerwijs niet kan verwachten dat het verteert. 

Tegenwoordig zijn tijdschriften en biologische groenten nogal eens verpakt in afbreekbaar plastic, dit verteert echter niet op de composthoop. 

De hoop omzetten.

Volle bak halfverteerde compost, 
de grovere stengels zijn nog niet 
helemaal verteerd.
Met deze samenstelling van afval vul ik een vat en als deze tot de rand vol is volgt een behoorlijk intensief karwei: het omzetten van de composthoop. Vat A is dus vol en de inhoud moet nu verplaatst worden naar vat B. Is B leeg, dan is het een kwestie van overscheppen. Is B nog gevuld, met (half-)verteerde compost, dan moet dit vat dus eerst leeg. Verteerde compost verspreid ik tussen de planten. Halfverteerde compost schep ik op een hoop in het konijnenrennetje. Eigenlijk zou ik nog een vat C moeten hebben, een ideale compostopstelling bestaat uit drie vakken. 
Nu alles uit vat A in vat B scheppen. Hierdoor mengt de hele inhoud lekker door elkaar en komt er weer meer zuurstof in de hoop zodat het beter gaat verteren. Zo nodig meng ik er nog grof materiaal uit de konijnenren en/of half verteerde compost door. Vat A is nu leeg, hier begint het verzamelen en samenstellen weer opnieuw. 






Opbouw in lagen, deze hoop moet omgezet wordenLeuk om te zien hoe alles verteert en welke beestjes er tussen leven.


Wormen aan het werk in de composthoop. Dit zijn 'compostwormen', ze zijn veel kleiner en roder dan regenwormen. Ze komen vanzelf in de composthoop maar je kunt ze ook kopen. 

Gebruik van compost 

Compost is een goede, gratis meststof voor de planten en het verbetert de bodemstructuur. De klei die we in Zeeland hebben, wordt door gebruik van compost wat losser. Verder droogt de grond onder de compostlaag minder snel uit. Je leest altijd dat je de compost voor gebruik moet zeven om het grove materiaal eruit te halen, dat doe ik eigenlijk nooit. Als je een laag compost tussen de planten verspreidt, gaan bodemdiertjes er verder mee aan de slag om het nog kleiner te maken. Wat grovere takken pluk ik er met de hand tussenuit. 
Als je nieuwe planten in de tuin zet, zorgt een flinke schep compost in het plantgat er voor dat de plant een goede, voedzame start heeft. 
Verder gebruik ik compost in bloempotten: eerst een flinke laag compost onder in de pot, dan gewone potgrond er op om de plantjes in te planten. Goede voeding voor de planten, het houdt meer vocht vast en ik hoef minder potgrond te kopen. 

Dus...heb je genoeg ruimte in de tuin over, zo'n 6m2, begin een composthoop!
Compostbakken en -vaten zijn verkrijgbaar in allerlei variaties maar belangrijk is dat je kan omzetten dus twee à drie bakken heb je wel nodig. Mijn voorkeur gaat uit naar drie houten bakken naast elkaar, maar voorlopig voldoen mijn vaten en het konijnenrennetje nog wel even. 

Konijnenren als compostbak


maandag 7 april 2014

(on)schuldig


Ik ben schuldig, er valt niet onderuit te komen. Geen alibi, geen uitvlucht. Het ligt er blauw op zwart: slakkenkorrels! In de hof van Jaantje is door Jaantje zelf op een mooie lenteavond gestrooid met slakkenkorrels teneinde een halt toe te roepen aan de vraatzucht van deze weekdieren aan met name jonge, weerloze plantjes.
Pretendeert u niet ecologisch, biologisch verantwoord te tuinieren Mevrouw? Jawel edelachtbare, maar het zijn korrels van een bedrijf dat is gespecialiseerd in de ontwikkeling van ecologisch verantwoorde producten, edelachtbare.

Voor de rechtbank hoef je niet te verschijnen voor dit vergrijp. De hobbytuinier mag naar hartenlust strooien en spuiten tegen allerlei schadelijke of ongewenste beesten en planten. Toch voel ik me schuldig. Is dat nodig? Hoe zit het nu eigenlijk met slakkenkorrels, of beter gezegd, wat zit er eigenlijk in slakkenkorrels? Op de vrolijk gele doos met opschrift: "Laat de natuur het werk doen" staat "Ferramol®" , werkzame stof: ferri fosfaat. 100% Natuurvriendelijk (behalve voor slakken dan), veilig voor huisdieren, egels, vogels, wormen en andere nuttige dieren (nee de slak vinden we in dit verband even niet nuttig). Verder lees ik op de doos dat de slak zich vol vreet met korrels, zich terugtrekt in zijn schuilplaats waar hij vervolgens dood gaat.



Als mens hoef je niet bang te zijn om na dit galgenmaal slijmerige resten dode slak te vinden want de slakkenresten worden probleemloos opgenomen in de ecologische kringloop. Mijn schuldgevoel is na het lezen van deze opgewekte tekst al stukken minder. Maar de fabrikant kan me zo veel wijsmaken. Na wat speurwerk op internet blijkt dat ferri fosfaat ijzerfosfaat is, een stof die gewoon in de natuur voorkomt. De korrels zijn redelijk onschadelijk voor mens en (meeste) dieren maar niet zo onschuldig als de fabrikanten ons beloven, ze bevatten naast ijzerfosfaat nog andere bestanddelen die dan weer wel kwaad kunnen voor regenwormen, huisdieren en mensen.

Dan toch maar in de weer met biervallen? (smerig al die slakkenlijken in een plas bier en dan kan ik wel een heel fust ingraven) knoflookaftreksel? Gedaan, het hele huis stonk en de slakken maalden er niet om. Koffiegrom? Is nog een optie, ik heb er nog geen ervaring mee.
Voelt Jaantje zich nog schuldig? Een beetje. Gaat ze nog slakkenkorrels gebruiken? Een beetje. Slakken in de borders vind ik niet zo’n probleem, de volgroeide vaste planten overleven het wel als ze aangevreten worden. Maar als de familie slak in één nacht opvreet wat ik na weken zaaien, vertroetelen, verspenen eindelijk aan de volle grond heb toevertrouwd, dan word ik giftig en grijp ik in met ijzeren hand. Eén theelepel per m2, dat wordt een precisiebombardement voor het natuurlijk evenwicht. 

"Doen wie er het eerste is?"

Morgen lekker oogsten? Niet dus.
Nix salademix
meer info:  slakkenkorrels: niet zonder risico

Hoe de slak er zelf over denkt:

Hans!’ roept Sijmen verschrikt, ‘ga weg daar, raak het niet aan!’ Hans kijkt naar zijn vriend, van de slak die net nog grapjes maakte is niets meer over. Als een bibberig puddinkje zit hij te trillen onder zijn huisje en hij zegt: ‘Blauwe hagelslag, onze vader waarschuwde ons er altijd voor.
'Kinderen kijk uit voor blauwe hagelslag, het ziet er lekker uit, het ruikt lekker en het smaakt waarschijnlijk zelfs lekker. Lekkerder nog dan het kropje sla dat er bij in de grond staat. Je denkt dat je een feestmaaltje hebt ontdekt maar….’ Sijmen stopt even met vertellen, slikt een paar keer en zegt héél zachtjes: ‘geen slak die je kan vertellen hoe het blauwe feestmaal heeft gesmaakt.’