zondag 27 september 2015

De kriebels

Peppi kon het plat geregende gras wel waarderen. 
Zaterdag en de zon schijnt, de tuin in! Vandaag de pollen vingergras (Panicum virgatum) maar eens uit de border halen. Door alle wind en regen lagen ze, ondanks stokjes en touwtjes, kris kras over de andere planten. Moet je ze beter opbinden zou je zeggen - en dat klopt ook - maar ze waren ook te groot geworden dus mijn besluit stond vast: ze gaan er uit! Met de spa de kluiten los gestoken, ging vrij makkelijk nu de grond goed nat is, en al snel ging mijn blouse uit, en toen mijn shirt en zo stond ik in mijn hemd te werken - het leek wel zomer. Lekker zo in het hempie al zaten mijn armen al snel onder de rode pukkeltjes van het gras dat langs mijn huid schuurde. Het prikkelde en jeukte en het kriebelgevoel werd nog eens versterkt door de spinnen en webben die ik ongemerkt in mijn haar en nek kreeg. Al snel lagen de vier pollen Panicum op het grasveld en bleef er een kale border met vier kraters over. De gaten opgevuld met aarde uit de kippenren, daar kon wel weer eens een flinke laag vanaf, het hek kon al bijna niet meer open. 
In de loop van het jaar groeit de laag aarde daar doordat ik er steeds groenafval op gooi, meer dan de kippen eten. Voeg daar dan nog kippenpoep aan toe - wat de dames daar  geheel vrijwillig doneren - en er ontstaat een vruchtbaar grondje. Daarna de border verder wieden en het ligt er weer keurig bij, klaar om over een paar weken de bloembollen erin te poten. En dan maar eens bedenken welke planten de gaten mogen gaan vullen die nu ontstaan zijn. 

De laatste sierui die nog op zijn steeltje staat.


Het zonnekruid, Helenium 'Rubinzwerg', nog steeds in bloei.

Het is echt herfst. Vuurdoornbes leunt tegen een prachtig verkleurde Viburnum (sneeuwbal). Eronder nog een glimp van de witte Hortensia 'Annabel'.  

Nog een keer de allium - van mei tot september een prachtbol.

zondag 20 september 2015

Grootmoeders oorbellen en andere juweeltjes


Aarzelend publiceerde ik op 21 september 2013 mijn eerste blogbericht met de titel: Tuinieren, fotograferen en schrijven en nu - 2 jaar later - schrijf ik alweer stukje nummer 75! Hieperdepiep hoera en we steken twee kaarsjes aan. 

Herfstschikking met grijs blad van salie, wilg en alsem. Sierappeltjes, roodbruine zonnehoedjes en een toefje gras. 
Toen de hakselaar nog hakselde
Afgelopen week kwam er van tuinieren niet veel, er moest gewerkt worden en het nodige in huis gedaan en bovendien was het buiten akelig nat. Maar zaterdag scheen zowaar de zon en kon ik 's middags lekker de tuin in. Eerst de hakselaar uit de garage gereden, ook van de rommelmarkt, die wilde ik even testen want men was er niet zeker van of 'ie het wel deed en zolang hoefden we er ook nog niet voor te betalen - super service! Er lagen nog wat takken van de kastanjeboom, vlier en framboos. Ik hakselde er vrolijk op los - hoewel de kastanjetakken een stuk moeizamer gingen dan het zachte hout van de vlier - tot de hakselaar uit viel en in huis de stoppen doorsloegen. Tot zover de test. Wel heel jammer want in gedachten was ik al een houtsnipperpad aan het aanleggen maar dat moet dus nog even wachten. 






Vandaag geen tuinarbeid maar op een stoel genieten van het zonnetje en het moois om me heen. Stapel tijdschriften doorbladeren en dan opkijken en zien hoe mooi het zonnetje op de trossen van de Leycesteria schijnt. In het Nederlands ook wel 'grootmoeders oorbellen' genoemd en je ziet waarom:

Leycesteria formosa - grootmoeders oorbellen of fazantenbes.
Een leuk struikje, deze Leycesteria. Aan donkergroene, holle stengels - daardoor wel vorstgevoelig - komen in de zomer trosjes met bordeauxrode schutbladeren waartussen een wit bloempje groeit en later de bijna zwarte bessen. De vogels vinden ze zeer smakelijk en zorgen zo voor zaailingen van deze struik in de tuin. Je kan de struik in het voorjaar helemaal terug snoeien waardoor er weer nieuwe takken gevormd worden. Ik doe het 'half-om-half': een aantal wat oudere takken snoei ik af en de jongere laat ik staan. Deze heester wordt 2 à 3 meter hoog, staat graag in de zon of iets schaduw in een voedzame niet te natte grond. 

schimmenspel met oma's oorbel

En toen ik daar toch op mijn hurken zat voor de foto, viel mijn oog op de paardenbloem op het pad en een prachtig spinnenweb erboven... 

Eerst op de foto, daarna in de kliko.

Prachtig wiel, dwars over het pad. Momenteel pak ik eerst een stok als ik over het pad door de tuin loop, dan zwiep ik met de stok voor me uit de webben kapot. Vind het nog steeds zielig voor de spin, moet 'ie weer helemaal opnieuw beginnen. 

Lezers bedankt voor twee jaar blogberichten lezen, zo links en rechts hoor ik dat mijn schrijfsels worden gewaardeerd dus ik ga vrolijk verder. Reacties zijn altijd welkom, schrijf ze in het vak hieronder of via facebook / mail. 


zondag 13 september 2015

Alles voor een dubbeltje

De bloempotten van oma zijn weer helemaal hip. Van die gezellige knalgroene, oranje, of kanariegele - vaak gecombineerd met bruin - geglazuurde potten waar dan een vrolijk oranje, roze of rode begonia in stond. Of een Kaaps viooltje en in de winter een cyclaam of azalea. Netjes op een rij in de vensterbank achter de vitrage. Jarenlang haalden we onze neus op voor oma's bloempotten en belandden ze achterin het schuurtje, Wit en crème, zwart en grijs dat werd de trend. Maar na die kleurloze jaren krijgen we weer zin in de fleurige vrolijkheid van de jaren 60 en 70. Er zijn weer volop gekleurde potten te koop bij de groenwarenhuizen, meestal nog wel effen van kleur. Maar ook de potten en vazen van oma zijn weer te koop en heten nu retro - nagemaakt oud - of vintage - echt oud - keramiek. Even wat googelen met de zoekterm 'vintage bloempot' en je waant je in de bloemenwinkel van de jaren 70, een feest van herkenning. 





Daar staat 'ie mooi te zijn.
Waarom nu dit verhaal? Gisteren kocht ik op de rommelmarkt in de alles-voor-10-cent-kraam een bloempot. Een echte vintage bloempot voor 10 cent. Eigenlijk een lelijk kitscherig geval in crème en bruin met een vleugje blauw, hier en daar een klodder rood en langs de bovenkant een gouden randje. Maar wel een bloempot met karakter, hij mocht met  mij mee naar huis. Vandaag lekker aan het rommelen geweest met plantjes en potten. Een palm die zo'n beetje uit zijn pot was gegroeid uit elkaar gepulkt en overgeplant in drie potten. Een van de drie mag in de omabloempot staan en laat die lelijke eend nou toch precies kleuren bij de spulletjes op het kastje! 




Als deze palm groeit, maakt hij steeds weer een nieuw plantje.
Ze zijn heel makkelijk uit elkaar te halen (wel eerst de kluit goed nat maken) en opnieuw te planten. 
Ook voor tien cent gekocht: een leuk gatenvaasje.

Gatenvaasje met cosmea en wat salieblad. 
Nu het gedaan is met de zomer zitten we niet meer op het grote terras. Vanuit huis kunnen we dit terras niet zien en dus ook niet de bloemen die daar nog in potten staan. Vandaag deze potten en  ook de zinken teil met dahlia's en eenjarigen verhuisd naar het terras achter het huis. Alleen de pottentoren is op het grote terras blijven staan, te zwaar om te versjouwen.


De pottentoren moet in de hoek blijven staan. De gieter kocht ik ook eens op een rommelmarkt, voor vijftig cent. 
Een heel leuke windesoort, deze Ipomoea quamoclit. 

Ook zin om omabloempotten en -vazen te kijken? Hier vind je ze in allerlei soorten en maten : retro en vintage bloempotten

zaterdag 5 september 2015

Het is genoeg!

Wat we in het voorjaar te weinig hadden, hebben we nu teveel: regen! De millimeters zijn bijna niet te tellen want als ik even niet oplet, stroomt de regenmeter over. 30 millimeter zag ik vandaag, maar dat was van twee dagen. Twee dagen?! De regenval van april en mei samen haalde dat niet eens. En ja, zo is er altijd wat met het weer. Feit is dat er in de tuin weinig te doen valt omdat de grond te nat is om op te staan of om te bewerken. Oké, dan niet. Dan blijf ik wel binnen en tik een blogje. 













Een overvolle waterput. Het water staat tot boven de buis - eigenlijk overloop naar het riool. De varen staat nu ook onder water, is spontaan in de put komen groeien en er zijn ook al 'jonkies' tussen de stenen te zien. 
Plantjes water geven, dat hoeft voorlopig niet. Het emmertje - oud akertje van mijn oma - kan blijven staan. Spook loopt om de plas heen, slimme kat. 

Volgens de meteorologen is de herfst begonnen en dat is te merken. We hebben weer sokken aan en dichte schoenen, gaan met jas aan naar buiten en vandaag was het toch wel zo koud in huis dat we de verwarming even aangezet hebben. In de tuin wordt het langzaamaan ook herfstig, de appels en druiven rijpen en in de volkstuin heeft manlief al de eerste pompoenen geoogst. En ja, er hangen weer spinnenwebben over het pad, uitkijken dus. 

Beertje neemt een bad en eendje gaat bijna kopje onder. 

Modderen in de kippenren, ben ik nu een waterhoen? 
Tot slot de weersverwachting van het KNMI: zondag nog buien, maandag plaatselijk een bui(tje) en daarna weer droog, meer zon en langzaam oplopende temperaturen. Fijn! Dan droogt de hof lekker op en kunnen we weer 'buiten spelen'. 

Opbinden mocht niet baten, de pollen vingergras (Panicum virgatum) liggen topzwaar van de regen én door elkaar gewaaid slordig in de border. Eigenlijk zouden ze tussen wat stevige planten moeten staan, dan blijft de boel beter overeind. Verbeterpuntje voor volgend jaar! 

Na alle nattigheid nog een wat vrolijker plaatje. We zien alweer blauwe lucht en de zon komt voorzichtig vanachter de wolken tevoorschijn.