Nieuwe wapens

Tulp 'Ballerina' een leliebloemige tulp met een heerlijke geur. En de kleur...perfect voor koningsdag!

Het vorige blogbericht was zo witjes, laten we nu maar kleurig beginnen. Want er is ook heel veel kleur in Hof van Jaantje, naast de border met overwegend witte tulpen en narcissen ligt een border met paarse, roze en zalmkleurige tulpen. En daarachter vlamt het geel, oranje en rood. In elke border staat de tulp 'Queen of night', wat een supertulp is dat! Dieppaars, tegen zwart aan met fluwelige bloembladeren op een stevige, lange steel. En als de bloem open gaat, ontdek je de paarse meeldraden. Nu de blauwe boshyacinten en Geraniums (phaeum) zijn gaan bloeien, krijgt de witte border ook steeds meer kleur. 

Ik ben echt heel tevreden over de tulpenborders. Het plan wat ik vorig jaar had bedacht, o.a. geïnspireerd door de Keukenhof,  heeft goed uitgepakt met mooie kleurencombinaties en opvolgende bloei. En stiekem bedenk ik natuurlijk al weer plannetjes voor volgend voorjaar. 

Vlammetjes op een steel: tulp 'Striped Bellona'

Vorige week schreef ik al dat Hof van Jaantje op koningsdag te bezoeken is, tegelijk met een kleinschalige tuinmarkt van LETS-Walcheren. En dat ik zoveel mogelijk onkruid zou verwijderen maar lang niet alles voor elkaar zou krijgen. Dus waar was Jaantje te vinden in haar vrije uurtjes? Ja, in de hof, wieden, wieden, wieden op de knietjes. Ook Arie hielp een handje en zo knapt het lekker op. Het zijn vooral de paden die schoon gemaakt moeten worden, eindeloos voegen schoon krabben met een mesje. Enigszins gefrustreerd want vorig jaar had ik daar een soort gasbrander op steel voor gekocht maar die was na een aantal keer al gesneuveld. Nog maar eens naar het groenwarenhuis en dit keer een soort föhn op steel gekocht, Burn Baby Burn, lalalala. Alle onkruidjes hangen nu oververhit tussen de stenen en zullen spoedig het loodje leggen. De gasbrander werkte goed maar onhandig was dat je dan ook een gasfles achter je aan moet sjouwen. Bovendien zaten er wat kwetsbare onderdelen aan, zoals de ontsteker - die was dus binnen de kortste keren kapot. De 'föhn' werk op elektriciteit en met een lang verlengsnoer kom ik de tuin wel rond. Er zit alleen een aan/uit-knop op dus lekker degelijk. Grote pollen dood onkruid moet ik natuurlijk nog wel van tussen de stenen halen, maar als ik nu regelmatig het jonge onkruid met de föhn behandel moet me dat toch een hoop werk gaan besparen. 

De strijd tegen de slakken houdt me ook nog steeds bezig. In een webshop zag ik deze slakkenremmer van schapenwolvilt. De slakken zouden niet over de wol willen kruipen. De rol rond het zaaibed met papaver uitgerold, tot nu toe nog geen slakken op de kiemplantjes. Wel heb ik het idee dat vogels af en toe een pluk wol mee nemen, lekker warm in hun nestje. Zou het dit jaar echt lukken om een veldje klaprozen te kweken? Ze komen soms spontaan op in de tuin, maar zelf zaaien is me nog nooit gelukt.

En ook hier is 'Queen of night' op haar plek, tussen: 'Purple flag', 'Pink Diamond', 'Carola', 'Menton', 'Passionale' en 'Ronaldo'. 

Lentewit

Lentewit van de perenbloesem (Gieser Wildeman)

Lentewit, het zou zomaar de naam van een van de vele witte verftinten kunnen zijn die een niet nader te noemen verffabrikant op de markt brengt. Morning snow, wit kleisteen, wit sorbet, wolkenwit, passionate dawn, zomaar een greep uit de collectie, de fantasie van de afdeling marketing kent geen grenzen. Maar, geen lentewit. Wel bloesemwit, dat komt dus aardig in de buurt. Overigens koos onze jongste zoon gewoon wit - wit. Geen romantisch mengsel of ingewikkeld RAL-nummer nee, gewoon WIT, punt. Dat kan dus ook nog. 

Gisterochtend deed ik een fotorondje door de Hof en dat leverde een serie met vooral witte bloemen op, blaadjes nog nat van de regen en er zou nog menig buitje volgen. Lekker voor de tuin. 

Ik zal de verffabrikant nog wat suggesties geven: 

Pruimenbloesemwit 

Krentenboomwit (Amelanchier lamarckii)

Sneeuwbalwit (Viburnum carlcephalum) geurt héérlijk.

En natuurlijk tulpenwit (Tulipa 'Purissima')

Deze 'Purissima' tulpen raken nu uitgebloeid. De bloembladeren vouwen overdag helemaal open en vallen uiteindelijk van de steel. 

Wat een flappen van bloembladen hè.

Een schatkist vol zaden.

Een beetje rozig zit ik achter de laptop dit blogbericht te typen; kleur op de konen na twee middagen tuinieren in zon en wind. Dit weekend de volgende stap in de aanleg van de pluktuin gezet: zaaien!

Een schatkist vol zakjes zaad uit de schuur gepakt, wat zit er ook alweer allemaal in? Dit jaar zelf geen zaden gekocht want ik kreeg er bij het afscheid van mijn collega's een heleboel cadeau (lees blogbericht 'bedankt voor de bloemen') en ik had nog wat zakjes van vorig jaar over. 

De schatkist vol zaden: bloemen, groente en kruiden. 

Eerst maar eens wat orde in de chaos brengen: bloemen, groente, kruiden. En daarna: witte bloemen, blauwe bloemen, papavers, bijenmengsel. Dan hield ik nog wat rariteiten over: zaad in blikjes en plastic zakjes. Die ging ik eerst maar eens kritisch bekijken: 

Natuurlijk heel grappig om zaad op deze manier te verpakken, zaad in een blikje met 'grond'. Volgens de tekst zouden er in dit blikje windezaden moeten zitten en volgens de foto petunia. Oké, dat is dus nog even afwachten wat er uit gaat groeien. Aan het lipje trek ik het blikje open, er zitten een soort bruine kruimels in. En nu? O wacht, vanonder zit een plastic dekseltje als ik dat eraf haal vind ik de gebruiksaanwijzing: blikje onder de kraan houden, van onder openen en uit laten lekken, deksel er weer onder, dan warm en licht wegzetten en groeien maar winde (of petunia). Wat je moet doen als de plantjes opkomen en groter worden, wordt niet vermeld - zoek het maar uit met je al dan niet groene vingers. Ik had nog een blikje - met viooltjes - daar zat een zakje zaad bij. Zou er in dat windeblikje nou wel zaad zitten? Afwachten maar. 

Volgende experiment: zaad in een zakje. Je kunt deze zakjes als ansichtkaart opsturen, heel leuk idee, maar eens kijken wat de ontvanger te wachten staat na het openen van deze groene post. Volgens de gebruiksaanwijzing op de achterkant van het zakje knip ik langs de stippellijn het zakje met tomatenzaad open. Er zitten twee tabletten geperste kokosvezel (lees ook: Laag bij de grond) in en een zakje zaden. Het nu lege zakje vouw ik open, tabletten er in, water er op schenken. De kokos zuigt zich vol en nu heb ik een zakje wat voor de helft met kokosaarde is gevuld. Voor de helft ja, dan vallen de tomatenzaadjes dus in een donker gat, dat zal de groei niet echt bevorderen dus ik knip de helft van de zak er af. Zaden er op - zijn er echt meer dan genoeg - beetje aarde er over. Het zakje moet op een warme, lichtrijke plaats staan. Verdere aanwijzingen op het zakje: regelmatig water geven en zodra de plantjes ruim boven het zakje uitkomen plantjes verplaatsen naar de tuin of grotere pot. Onderaan staan nog wat teeltadviezen voor het kweken van de tomaten. De wat ervaren tuinier komt er wel uit maar voor de leek lijkt het me toch wat weinig informatie.
In het andere zakje zaten wortelzaden: als de planten ruim boven het zakje uitkomen, verplanten naar tuin of pot. Hmmm worteltjes verplanten, weet niet of ze dat nu zo leuk vinden. In het kader van het experiment gaan we het gewoon proberen.
De blikjes en zakjes staan in de kamer in de vensterbank, ik heb er nog een boterhamzakje overheen gedaan, als mini-broeikas, zodat het lekker warm en vochtig is.  

Tot zover het experimentele binnen-tuinieren, vanmiddag de tuin in met de zadenkist en de verschillende vakken in de pluktuin ingezaaid met bloemenzaden en een vak met snijsla en rucola. Eerst nog een keer de drietand door de grond, nóg een keer onkruidwortels er tussenuit plukken. Dan geultjes maken met de steel, zaadjes er in strooien, geultjes dicht harken, aarde licht aanduwen, gaas erover (ideale kattenbak zo'n zaaibed!), water geven, klaar. En nu dromen van een tuin vol bloemen en bijen. Later - als er geen kans op nachtvorst meer is - plant ik de dahlia's er nog bij. 

Nog een weekendklusje: het 'hokje' opruimen. Met de veger spinnenwebben en bladeren wegvegen, raampje zemen, alles weer een plekje geven. Vloer aanvegen, kijk nu kunnen we hier weer heerlijk zitten. Uit de wind en in de zon, of - met de rolgordijnen naar beneden - in de schaduw. 

Vanuit het hokje én vanuit huis hebben we uitzicht op deze witte weelde aan tulpen en narcissen. Nu bloeien hier vooral tulp 'Purissima' en narcis 'Thalia', maar ook al een enkele tulp 'Spring green' (op de foto links van de pol met lang groene blad). Straks volgen ook nog de donkere 'Queen of night' tulpen. Het kleine spul op de voorgrond zijn de lichtblauwe 'oude wijfjes' (Ipheion uniflorum).

Rode aarde en dropveters.

Hoera, de narcissen en eerste tulpen bloeien! Nu is het echt lente. 
Afgelopen week het gras voor de eerste keer dit jaar gemaaid, ook altijd een soort mijlpaal in het tuinseizoen. Na de winter zag het gras behoorlijk geel daarom een paar weken geleden kalk gestrooid, dat was er nu lekker in geregend. Op plekken met veel mos met een krabbertje het mos weg geharkt en de zo ontstane kale plekken ingezaaid. 

Ik ontdekte dat er verschillende tulpen en narcissen aangevreten waren door slakken, zelfs een paar tulpenstelen helemaal kapot. De tulp in de knop lag er geknakt naast. In de daglelie die al vol in blad staat, vond ik heel veel kleine naaktslakjes en een paar huisjesslakken - de slijmerige boosdoeners! Eerst zoveel mogelijk slakken gevangen en deze bij de kippen in de ren gekieperd. In de borders wat slakkenkorrels gestrooid, zal ze leren! 

Een van de vele slakjes op de daglelie. 

Zie ik daar een lekker hapje?

Ondertussen in de pluktuin in aanleg...

Ja daar is hard aan gewerkt! De hele voormalige blauw/gele border is leeggehaald en losgewoeld met de spitriek. Vooral het laatste eind viel zwaar tegen, laatste loodjes ja, maar ook het gedeelte waar het meeste wortelonkruid groeit. Strekgras en heermoes, wat een duo. Van de heermoes ben ik ook na dit spitwerk nog lang niet af, het lijken wel dropveters die ik uit de grond haal. Nu had ik op het blog 'natuurlijke moestuin' gelezen dat er toch een milieuvriendelijk remedie is; het toevoegen van mineralen in de vorm van lavagruis of lavameel zou de oplossing zijn omdat heermoes groeit op arme grond. Het proberen waard, dus na het spitwerk bestrooide ik de grond rijkelijk met lavameel. 

Rode aarde

Zo'n zakje meel weegt wel 20 kilo, pfff!

Na het bestrooien volgde nog een behoorlijke lichamelijke inspanning: de kleikluiten fijn maken met de drietand. Heen en weer, heen en weer, en het werd ook steeds warmer. Jas uit, vest uit......lekker hoor. Ook nog regelmatig bukken om nog meer onkruidwortels te verwijderen en dat alles met een mooi rul lapje grond als resultaat. 

Dit klusje herinnerde me aan alle jaren tuinieren in de volkstuin. 

Mooi zo'n leeg stuk tuin, net een wit vel papier - wat zal ik eens gaan tekenen? Met touw en stokken een indeling in vakken gemaakt en toen ik helemaal tevreden was paadjes gemaakt door de aarde aan te stampen. Daar komen nog houtsnippers op, ook al zo'n fijne volkstuinherinnering.

Mooi lapje toch? Ik zie de zonnebloemen en dahlia's al bloeien.

Heel tevreden kon ik met mijn boek in de schaduw uit gaan puffen van deze tuinklus. De pluktuin is zaai- en plant-klaar. 

De heermoes 'bloeit' nu met deze paddestoelachtige sporen-aren. Als je er tegenaan tikt, stuiven de sporen weg om verderop voor nakomelingen te gaan zorgen. Na de bloei volgen de groene bladeren die wel wat van dennenboompjes weg hebben. 

Heermoeswortels, net dropveters. Ze worden meters lang maar je krijgt ze nooit in zijn geheel uit de grond, ze breken heel makkelijk af en uit elk stukje groeit weer een nieuwe plant. 

Het is eigenlijk een bewonderenswaardige, bijzondere, oeroude plant, maar ja...ik zie nu eenmaal liever andere planten in mijn hof. Tulpen en narcissen bijvoorbeeld...

Tulp 'Purissima' en narcis 'Thalia'