zondag 19 augustus 2018

Planten verhuizen - of toch maar niet

Met een onder voorbehoud verkocht huis maar zonder nieuw huis voel ik me een beetje verloren. We proberen nog zoveel mogelijk te genieten van onze Hof van Jaantje en houden de tuin netjes. Het is heel raar om geen plannen meer te maken voor volgend jaar - geen bollenbestelling voor het najaar bijvoorbeeld. Ondertussen gaat de zoektocht naar de best bij ons passende nieuwe woonplek door. Zolang we dat nog niet hebben, dolen we dus een beetje door niemandsland en voelt het alsof we alleen maar afscheid nemen. Zo zwaaiden we ook onze haan Dorus uit, hij ging terug naar vogelopvang De Mikke. Daar kwam hij ook als kuikentje vandaan, toen we nog dachten dat hij een zij was. (terug te lezen in dit blogbericht: amok-in-het-kippenhok
Kuiken Dorus, toen nog Doortje.
Hanen kraaien en dat wordt niet door iedereen op prijs gesteld. Zo belde er twee weken geleden een wat schuchtere jongeman bij ons aan die vertelde dat hij - zelfs met oordoppen in - wakker werd van het gekraai. Wijzend op het 'verkocht-bord' zei hij: "maar ik zie dat jullie gaan verhuizen, gaat de haan dan mee?" Waar we ook heen zullen verhuizen, het zal toch ergens in een woonwijk worden en om daar dan gelijk met kraaiende haan aan te komen, daar maak je geen vrienden mee.  
Onze trotse haan.
De werkzaamheden in de tuin bestaan dus nu vooral uit wieden, en na de zeer welkome regenbuien gaat dat heel goed. Vorige week de kruidenborder gedaan en gelijk van de verschillende bieslooksoorten die daar groeien een polletje in een potje gezet. Daar kan ik in mijn toekomstige hof vast een plekje voor vinden. Bij het oppotten goed opgelet of er geen (stukjes) heermoeswortel mee in de pot ging, onkruid mee verhuizen lijkt me geen goed plan. 
Gelijk een waarschuwing voor een ieder die wel eens plantjes uit andere tuinen cadeau krijgt: wees er voordat je ze in je eigen tuin zet voor honderd procent zeker van dat er geen hardnekkige onkruiden in de pol, tussen de wortels of in de aarde verstopt zitten. Bij twijfel eerst alle aarde van de wortelkluit afschudden, eventueel afspoelen met water, de plant oppotten en een ruime tijd in de pot laten staan zodat je kunt kijken of er onkruid opkomt. 
Krijgertjes zijn trouwens vaak woekerende planten: snelle, breed groeiende planten waar men dan makkelijk stukken vanaf steekt om uit te delen. Altijd even navragen bij de gulle gever! Ja, je kunt ze er altijd weer uitspitten maar dat is meestal makkelijker gezegd dan gedaan - vooral als ze tussen planten zijn gaan groeien die je niet kwijt wilt. Dus, hoe lief en leuk ze er ook uitzien (de planten en de gever), zeg vriendelijk nee dank je als je geen plaats hebt voor deze sterk groeiende planten. 

Munt woekert ook enorm, zijn wortels slingeren meters ver door de kruidentuin. Maar munt is ook heel lekker. Door de planten of stekjes (stukjes van de wortel groeien makkelijk uit tot plant) in een ruime pot in de tuin te planten, met de rand een aantal centimeters boven de grond,  houd je de munt in toom. 

zondag 5 augustus 2018

Als de tuinman slaapt...

"Als de tuinman slaapt, zaait de duivel onkruid." Een rake uitspraak die ik tegen kwam in het Duitse tijdschrift Landleben. Deze tuinman, ehm tuinvrouw, sliep niet maar was lekker op vakantie. Nu had het duiveltje pech want met de aanhoudende tropische temperaturen kun je zaaien wat je wilt, zonder regen groeit het niet. Een van de weinige voordelen van het warme, droge weer - wat de tuin betreft. Bij thuiskomst na twee weken, lag de tuin er eigenlijk precies zo bij als ik hem had achtergelaten voor vertrek. Alleen droger, veel droger. Het ziet er allemaal een beetje zielig uit. 

Deze lollige tuinkabouter is ons vakantie-souvenir. Er was er ook één zonder schepje maar die vonden we wat lui overkomen, met z'n hand op de rug. Deze kan gelijk aan het werk. Ik noem hem Heinrich von Oranienbaum, roepnaam Heinz. We kochten Heinz in het plaatsje Oranienbaum waar we het slot van Henriëtte Catharina van Oranje bezochten (meer info over het slot). Er is een baroktuin bij maar de verzengende hitte ontnam ons de moed om deze te bezichtigen. Ook daar was het gras strogeel. Het gras is altijd groener bij de buren? Vergeet het maar! 
Zicht op de tuin vanuit het slot. 
Het was fijn om er even uit te zijn en de dagelijkse beslommeringen achter ons te laten. Zoals ik in het vorige bericht al schreef, we zijn op zoek naar een ander huis en hof en afscheid nemen zonder te weten waar je heen gaat, dat valt niet mee. 

Over duivels onkruid gesproken, deze haagwinde heeft zich door de reuzenscabiosa geslingerd! Tja, wortelonkruiden trekken zich helaas niet veel van de droogte aan. Eruit spitten gaat nu echt niet vanwege de harde, droge aarde. Ik knip de windestengels boven de grond af, dan sterft de plant bovengronds in ieder geval af. 
Ook een winde, maar deze heb ik zelf gezaaid. Het is de eenjarige Ipomoea purpurea. Géén familie van de haagwinde, wel van de zoete aardappel - die weer geen familie is van 'onze'  aardappelen. 

Tot slot, ook deze leukerd kwamen we in Duitsland tegen. 😃