Grootmoeders oorbellen en andere juweeltjes

Aarzelend publiceerde ik op 21 september 2013 mijn eerste blogbericht met de titel: Tuinieren, fotograferen en schrijven en nu - 2 jaar later - schrijf ik alweer stukje nummer 75! Hieperdepiep hoera en we steken twee kaarsjes aan. 

Herfstschikking met grijs blad van salie, wilg en alsem. Sierappeltjes, roodbruine zonnehoedjes en een toefje gras. 

Toen de hakselaar nog hakselde

Afgelopen week kwam er van tuinieren niet veel, er moest gewerkt worden en het nodige in huis gedaan en bovendien was het buiten akelig nat. Maar zaterdag scheen zowaar de zon en kon ik 's middags lekker de tuin in. Eerst de hakselaar uit de garage gereden, ook van de rommelmarkt, die wilde ik even testen want men was er niet zeker van of 'ie het wel deed en zolang hoefden we er ook nog niet voor te betalen - super service! Er lagen nog wat takken van de kastanjeboom, vlier en framboos. Ik hakselde er vrolijk op los - hoewel de kastanjetakken een stuk moeizamer gingen dan het zachte hout van de vlier - tot de hakselaar uit viel en in huis de stoppen doorsloegen. Tot zover de test. Wel heel jammer want in gedachten was ik al een houtsnipperpad aan het aanleggen maar dat moet dus nog even wachten. 

Vandaag geen tuinarbeid maar op een stoel genieten van het zonnetje en het moois om me heen. Stapel tijdschriften doorbladeren en dan opkijken en zien hoe mooi het zonnetje op de trossen van de Leycesteria schijnt. In het Nederlands ook wel 'grootmoeders oorbellen' genoemd en je ziet waarom:

Leycesteria formosa - grootmoeders oorbellen of fazantenbes.

Een leuk struikje, deze Leycesteria. Aan donkergroene, holle stengels - daardoor wel vorstgevoelig - komen in de zomer trosjes met bordeauxrode schutbladeren waartussen een wit bloempje groeit en later de bijna zwarte bessen. De vogels vinden ze zeer smakelijk en zorgen zo voor zaailingen van deze struik in de tuin. Je kan de struik in het voorjaar helemaal terug snoeien waardoor er weer nieuwe takken gevormd worden. Ik doe het 'half-om-half': een aantal wat oudere takken snoei ik af en de jongere laat ik staan. Deze heester wordt 2 à 3 meter hoog, staat graag in de zon of iets schaduw in een voedzame niet te natte grond. 

schimmenspel met oma's oorbel

En toen ik daar toch op mijn hurken zat voor de foto, viel mijn oog op de paardenbloem op het pad en een prachtig spinnenweb erboven... 

Eerst op de foto, daarna in de kliko.

Prachtig wiel, dwars over het pad. Momenteel pak ik eerst een stok als ik over het pad door de tuin loop, dan zwiep ik met de stok voor me uit de webben kapot. Vind het nog steeds zielig voor de spin, moet 'ie weer helemaal opnieuw beginnen. 

Lezers bedankt voor twee jaar blogberichten lezen, zo links en rechts hoor ik dat mijn schrijfsels worden gewaardeerd dus ik ga vrolijk verder. Reacties zijn altijd welkom, schrijf ze in het vak hieronder of via facebook / mail.