Trugkieke

Een maand voor de verhuizing, onwillekeurig ga je dan terugdenken aan de jaren waarin we genoten, werkten, luierden in de tuin. Trugkieke, zoals we dat in Zeeland zeggen. Terugkijkend over twaalf jaren hier in de Hof waren er een aantal verrassingen die me bijgebleven zijn, maar ook een aantal die ik alweer vergeten was en zoekend naar de juiste foto's weer tegenkwam:

verrassende vogels

In april 2016 streek er een sperwer neer op een paal van de takkenwal. Na een korte pauze, gelukkig lang genoeg om op de foto te gaan, vloog hij/zij weer verder - om nooit meer terug te keren. 

Nog een vogel in de categorie: 'Hè, wat zie ik daar nu?!' Een grote bonte specht (te herkennen aan de rode 'broek') op de appelboom. Ging jammer genoeg te snel om een scherpe foto te maken. 

Puttertjes (of distelvinken) zagen we wel vaker in de tuin, maar in 2015 hadden we een zonnebloem vlakbij het raam staan en konden we ze van heel dichtbij bekijken terwijl ze van de zaden kwamen eten. 

Nog meer bijzondere beestjes

Een van de katten had een mol gevangen en gedood. Na het eens goed bewonderd te hebben, moffelde ik het diertje onder een salieplant....

...het voorjaar erop (maart 2015) was ik de mol al lang weer vergeten en dacht bij het wieden in de kruidenborder: 'wat ligt daar nu voor wits?' Was het een prachtig mollenschedeltje! Tijdens het inpakken van het servies kwam ik het weer tegen in een oud kopje. Schedeltje verhuist mee. 

Hoogtepunt was wel mijn ontmoeting met de egel bij de vijver. Altijd al sporen (poep en kapotte slakkenhuisjes) gevonden maar  op een mooie zomeravond in juli 2015, zag ik de egel in levenden lijve door de tuin scharrelen. Vorig jaar zat er zomaar een egel in de keuken, later vonden we dit beestje dood op het gras - heel jammer. 

Huisdieren

Toen we hier kwamen wonen, had jongste zoon een aquarium met een paar goudvissen. Na een aantal jaren hebben we de laatste twee vissen in de vijver losgelaten - maar zien wat er van komt. Nou, ze hadden het prima naar hun zin en kregen vele nakomelingen in allerlei kleuren. Dat pakte verrassend goed uit. 

Ons zwerfkatje Peppi, aan komen lopen op een mooie, zomerse dag. Hij was nog maar een kitten en zat onder de luizen en vlooien. We zijn erg benieuwd hoe hij en zijn stiefbroers Spikey en Dopey, de verhuizing zullen vinden.

Al snel hadden we kippen in de Hof. De eerste kochten we maar van de vier kippen bleken er drie 'haan' te zijn. Haantjes gingen weg. In de loop der jaren volgden er verschillende opvangkippen : van de leg, gedumpt bij de kinderboerderij, van het vogelasiel. Laatste twee die erbij kwamen waren Betje en Doortje. Maar Doortje die op de foto zo parmantig over de 'catwalk' loopt, bleek toch ook een haantje te zijn.  

Groene verrassingen 

Ook planten kunnen je verrassen. Ze groeien soms zomaar op plaatsen waar je ze helemaal niet geplant of gezaaid hebt. En nee, dat is dan niet altijd onkruid. 

Juni 2015 ontdekte ik een gevlekte rietorchis in het gras onder de appelbomen. Voorzichtig maaide ik die zomer rond deze prachtige orchidee heen. Jammer genoeg zagen we de plant het jaar erop niet meer terug. 

September 2016: verrassing bij het omscheppen van de composthoop: een ontkiemde avocadopit. Die had het lekker naar de zin in de broeierige, voedzame grond.

Ook in de pot had de avocado het prima naar de zin. Het is inmiddels een flinke kamerplant en ja, die mag ook mee verhuizen. 

Vorig jaar lieten we onze 'sneeuwwitje-appel' determineren. Na elf jaar wisten we eindelijk de officiële naam: Api Noir. Grote verrassing was wel dat er aan één boom twee verschillende appelrassen bleken te groeien. Naast Api Noir ook nog de Brabantse Bellefleur. Dit jaar eten we voor het laatst deze lekkere appeltjes van eigen boom.