Uit de hand gelopen

Goed verstopt, het vogelnestje.

Dit weekend - met voor eind februari bijzonder warm en zonnig weer - de snoeischaar en -zaag ter hand genomen en eens even flink tekeer gegaan. De soort van haag aan de zijkant van het huis, daar moest eens even flink ingegrepen worden! Er staan daar afwisselend prunussen en Escallonia's. Die prunussen hielden zich nog wel in maar de situatie bij de Escallonia's was behoorlijk geëscaleerd, komt dat door de naam? Een wirwar van takken, kriskras door elkaar groeiend, in een soort van haagvorm gesnoeid - dat was het. Eerst dacht ik nog: rooien die boel! Maar vogeltjes vinden dit soort struiken wel heel fijn en Escallonia is een stevige, wintergroene struik die in de zomer trosjes kleine roze, witte of rozerode bloemetjes krijgt. Ik geef ze dus nog een kans, maar dan moest er dus wel even aan gewerkt worden: alle takken tot zo'n 15 cm boven de grond terugzagen. 

Tussen deze Escallonia's groeit ook hulst en liguster, zaailingen, het bewijs dat de vogels er graag zitten. In hun vogelpoepjes bevinden zich zaadjes van de bessen die ze eten, in dit geval dus van hulst en liguster. Deze cadeau-struikjes heb ik laten staan, mooi een natuurlijk gemengde haag. Tweede bewijs dat dit een hangplek voor vogels is, is het vogelnestje dat ik al snoeiend tussen de takken ontdekte. Leuke verrassing, perfect gecamoufleerd. Een mooi rond nestje van gras, takjes, dun plastic (boterhamzakjes?), mos, blaadjes en modder. 

Het vogelnestje, kunstig gebouwd. Zie je het lieveheersbeestje? Ook die komen met dit mooie, warme weer tevoorschijn. 

Van de Escallonia's zijn nu dus alleen nog wat stompjes over maar die lopen de komende weken wel weer uit. De snoeibeurt was hard nodig, niet alleen omdat het zo'n wirwar aan takken was geworden maar ook omdat er heel veel dode takken tussen zaten. Nu hebben de struiken weer een frisse start met jonge, sappige takken. En dan is het een kwestie van goed bijhouden, ieder voorjaar een aantal oudere takken eruit knippen zodat er weer jong hout kan groeien. 

Een haag van Escallonia's, blijft altijd een beetje los en warrig geheel. Prima als je niet van strak geschoren hagen houdt. 

Escallonia als losse struik. Ik ben benieuwd welke kleur bloemetjes onze Escallonia's hebben. Deze vind ik wel heel mooi.

Nog even over de naam Escallonia, deze heeft niets met escaleren te maken. De naam Escallonia heeft deze struik gekregen om zijn ontdekker te eren: de 18de-eeuwse Spaanse ontdekkingsreiziger Escallon, die de soort aantrof in Zuid-Amerika.