Buiten spelen

Het allereerste Jip en Janneke verhaaltje. Jip speelt
buiten in de tuin en ontdekt aan de andere kant van
de heg zijn nieuwe buurmeisje Janneke. 

Als ik geen tuin had gehad, zou ik veel minder buiten zijn dan nu met tuin. Gistermiddag was ik in twijfel - de zonnige ochtend was door een breed binnendrijvend wolkendek veranderd in een grijze, winderige middag - zal ik nog naar buiten gaan? De berg gerooide buxusstruiken in de voortuin trok me over de streep, ik kan nog best wat gaan hakselen. Ga nog maar even lekker buiten spelen en als het te koud is, mag je na een uur weer naar binnen. Buiten spelen - zo noem ik dat in gedachten en het klinkt zoveel beter dan 'in de tuin werken'. Werken moet, spelen mag. Er is wel een vervelend bijverschijnsel want als ik aan buiten spelen denk, komt gelijk het dreinerige lied "Bonny kom je buiten spelen?" van Bonny St. Clair in mijn hoofd. En als het in je hoofd zit....menig uurtje in de tuin speelt dus dit lied door mijn hoofd, zo ook gisteren. Al knippend en hakselend stond ik daar een beetje over te mijmeren - buiten spelen, wat heb ik dat veel gedaan in mijn jeugd. Met zussen, buurjongens, vriendinnetjes. In de tuin, op braakliggende veldjes, speeltuintjes in de buurt en natuurlijk het verplichte speelkwartier op school. Er was altijd wel wat te doen en was er niets te doen dan verzonnen we gewoon wat of niet - dan verveelden we ons, schijnt heel goed voor je ontwikkeling te zijn.  

Een jaar, met grote zus en teddybeer in de tuin. 

Als er sneeuw ligt, moet je wel naar buiten. 

Wij hadden dan ook volop de ruimte om buiten te spelen. Met mijn twee zussen groeide ik op naast de bloemenwinkel van mijn ouders. Deze werd in de loop der jaren steeds een stukje groter maar er bleef nog genoeg ruimte over om buiten te zijn. Je kon als kind in die tijd ook veilig alleen over straat, TV kijken was voor woensdag- en zaterdagmiddag en spelcomputers waren er nog lang niet. 

Klaar voor een verkleedfeest op school, even poseren in de tuin. 

Papa aan het werk, bosjes maken. 

Op een stuk grond in de buurt kweekte papa zelf herfstchrysanten voor de winkel. Mooi hè die herfstkleuren. 

Spelen werd werken. Helpen in de winkel werd mijn eerste zaterdagbaantje. Na de MAVO ging ik een opleiding bloemschikken en -binden volgen. 

Eenmaal klaar met de opleiding was er helaas geen werk te vinden in de bloemisterij. Allerlei andere baantjes volgden, ik trouwde en werd moeder van twee mooie zonen. Was ik beroepsmatig niet meer met groen bezig, altijd was er wel een tuin om in te werken. Lekker buiten spelen!