Deze week moesten we afscheid nemen van een van onze kippen:
lieve, bolle, bruine, Betsie.
 |
| Dag Betsie |
Zo'n vijf jaar geleden werd Betsie door een kennis bij ons gebracht: "Kun je er nog een kip bij hebben? Anders draaien ze haar de nek om want ze is steeds broeds en legt geen eieren." Aaah, natuurlijk mocht Betsie komen, broeds of niet, ei of geen ei. Ze heeft bij ons een aantal jaren vrolijk rond gedarteld in de ren, af en toe was ze broeds maar ze ging ook weer eieren leggen. Als een kip broeds is, gaat ze op de eieren zitten broeden, of ze nu bevrucht zijn of niet. Ik tilde haar gewoon op, waar Betsie dan chagrijnig om knorde, en pakte het ei weg. Dat ging zo ongeveer een week door waarna ze het opgaf en weer gewoon ging scharrelen.
 |
| Alba, Clara en Betsie |
De laatste weken scharrelde ze niet meer rond, stond maar een beetje te suffen in een hoekje van de ren. Ze ging ook steeds minder eten, het einde naderde. Uiteindelijk ging ze in het hok liggen en stond niet meer op. Dinsdagochtend voor ik naar mijn werk ging, schreef ik een briefje voor Arie: Ik denk dat Betsie dood is, wil je haar in een doosje doen? Dan zal ik haar vanavond begraven.
Later die ochtend app-te hij naar ons familiegroepje: Betsie is dood...
Maar toen ik eind van de middag thuis kwam en in het doosje in het kippenhok keek, zag ik dat ze nog ademde! En dat bleef onze taaie Betsie nog een paar dagen volhouden. Pas vrijdagochtend was Betsie echt dood en kreeg ze een laatste rustplaats in Hof van Jaantje.
 |
| Zo'n mooi kippetje draai je toch de nek niet om? |
Voor de andere twee gevederde dames gaat het kippenleven gewoon door: scharrelen, eitje leggen, kakelen en als het gaat schemeren gaat Alba op stok en kruipt Clara in haar slaaphok.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Ik vind het leuk te weten wat je van mijn blog vindt, schrijf gerust een berichtje.