Op safari

Hommel vliegt naar de gele
akeleiruit, even bijtanken.
De boodschappentassen zitten al
aardig vol! 

Het is tropisch warm, de tuin ligt te bakken in de zon. Kurkdroog - al weken wachten we op regen, maar dat zit er voorlopig nog niet aan te komen. De insecten lijkt het niet te deren, ze vliegen af en aan naar de planten die volop in bloei staan. Het lijkt wel hoogzomer. Geen temperatuur om in de tuin te werken, maar even met het fototoestel in de aanslag op safari, dat moet kunnen. Je zou toch denken dat ik ondertussen alles wel ontdekt en gezien heb in de tuin, maar nee hoor, ook vandaag viel ik van de ene verbazing in de andere. Komt misschien ook doordat ik met mijn nieuwe telelens nóg dichter op de beestjes kan inzoomen. 

Dit is een 'groot dikkopje' op de vrouwenmantel. 

Dan denk je, dit zijn gewoon rupsen. Maar nee...na onderzoek op internet weet ik dat dit larven zijn van de bladwesp. Met dat loshangende deel van hun lijfje sloegen ze in de lucht als ik dichtbij kwam met het fototoestel. Dus geen rups maar een larve en wat er later uit voortkomt heet bladwesp maar is geen wesp...Volgt u het nog?

Dit beestje vond het ook wel interessant (veilig dus) om op een wesp te lijken maar nee, een echte wesp is het niet. Dit is de kleine wespenbok, een kever uit de familie van de boktorren. Een geheel onschadelijk beestje wat voornamelijk van stuifmeel leeft. 

En toen zag ik deze jongen. Rood met zwarte stippen kennen we, zwart met rood en geel met zwart, ook wel eens gezien. Maar een bruin lieveheersbeestje met witte stippen, die kende ik nog niet. Mag ik u voorstellen: het roomvlek-lieveheersbeestje! 

Vorige week schreef ik in mijn blogbericht over de acrobatische toeren van de waterjuffers. Kwam ik donderdag van mijn werk en tuurde wat in de vijver en zag twee bolle waterjufferoogjes over de rand van een waterlelieblad gluren. Bleekgroene oogjes. toen ik voorzichtig achter het blad keek, zag ik dat de waterjuffer nog maar net uit haar larvelijfje geslopen was! Het plakte als een lege huls - spook uit een vorig leven - aan het blad. Moest me in bochten wringen om met één hand aan het blad en in de andere hand de camera, balancerend op de rand van de vijver, een foto te maken. Nog meer acrobatische toeren dus. 

De uitsmijter, dit bont gekleurde vliegje. Het doet zich te goed aan de nectar van de zomeraster. Met zijn azuurblauwe kop en borststuk en knalrood achterlijf een opvallende verschijning. Geen idee hoe dit vliegje heet...(wel een beetje jammer, vind ik).